Πο-πο ρε φίλε,πήγε πέντε παρά. Πότε πρόλαβε ; Κομμάτια και εγώ ,κομμάτια και εσύ. Υπέροχα όμως θα έλεγα, μια ανάμνηση σαν να ήταν χθες ,που λες και εσύ . Πόσα πράγματα μέσα στο μυαλό μου που προτιμώ να τα βγάλω εδώ ; Γιατί; Φοβάμαι να στα πω; Ίσως . Είναι τρελό παρόλα αυτά δεν ξέρω ,ονειρεύομαι και ταξιδεύω. Είδα στο δρόμο μια κοπέλα και είδα στο πρόσωπο της πολλά . Άρρωστα πράγματα, τρομαγμένα, τα μάτια της σκοτεινά και το βλέμμα πληγωμένο . Αναρωτήθηκα τι να της συνέβει. Προχώρησα,προσπέρασα μα δε ξέχασα . Την θυμάμαι και μου θυμίζει εμένα. Κάθε βράδυ στον ύπνο μου έρχεται και μου μιλάει ,μου λέει πράγματα τρελά και ιστορίες και έτσι σαν όμορφο όνειρο με ξυπνάει . Ανοίγω τα μάτια μα στο μυαλό μου παραμένει εκεί . Ακούω την φωνή της..Ήταν μελαχρινή με γαλάζια μάτια , σαν του ουρανού. Μου έλεγε καλά πράγματα και προσπαθούσε πάντα να με ηρεμεί. Άλλαζε τις απόψεις μου και μου φώναζε συχνά . Κάπως έτσι λοιπόν , ένα βράδυ , κάποιος άνθρωπος , σημαντικός για τη ζωή μου πλέον , μου είπε τα ίδια πράγματα. Τα ίδια με τη φίλη μου..Με τρόμαξε ! Με κρατούσε αγκαλιά και ήταν όνειρο . Δεν ήταν,όχι , έκλεινα τα μάτια μου και έβλεπα άλλα πράγματα. Η κοπέλα αυτή μου μίλησε, προσπάθησα να τη σταματήσω, θα μου χάλαγε την στιγμή μα δε σταμάταγε, μου μίλαγε δυνατά και αποσυντονιζόμουν .Με εκνεύριζε αλλά δε μπορούσα να κάνω κάτι .Αφηνόμουν σε μια παλίρροια συναισθημάτων και σε ένα ταξιδιάρικο νου . Το τσιγάρο άναψε και το φως του αναπτήρα ήταν ενοχλητικό . Υπέροχα. Η συζήτηση άρχισε και τα χέρια σου γύρω μου με δένουν με χιλιάδες σχοινιά . Έρωτας,αγάπη ,λατρεία,θυμός όλα μαζί εκείνη τη στιγμή και η φίλη μου να μου τραγουδάει,με ηρεμούσε μπορώ να πω αλλά χανόμουν σε μια αγκαλιά και δεκάδες φιλιά . Υπέροχα. Μου ψιθύρισε στο αυτή μου αυτή , πες του " Μη μ'αφήσεις" αλλά δε τόλμησα , πανικοβλήθηκα και γύρισα απ'την άλλη. Φυσικά , μη μ'αφήσεις αλλά μη παίξεις. Μην εκμεταλλευθείς και μην παρασυρθείς. Ένα τραγούδι των 5 λεπτών ίσως με κουράζει, ο έρωτας όμως με ενθουσιάζει ,με ταρακουνάει με ανατριχιάζει ! Ας μην είναι για 5 λεπτά . Σε παρακαλώ. Την είδα,πήγε βόλτα και τώρα είμαι μόνη μου και γράφω, με άφησε στην ησυχία μου μα θα γυρίσει ξανά , είναι αυτή , αυτή που στο μυαλό μου είναι πάντα πρώτη και το χέρι δε μου τ'άφησε ποτέ. Είναι όμορφη ,έξυπνη και ίσως πονηρή . Σε ξεγελάει εύκολα αλλά δε θα πιαστείς κορόιδο. Την λένε Ελπίδα . Κοιμάται και ξυπνά μαζί μου, μου μαθαίνει να τρομάζω,να ερωτεύομαι ,να φοβάμαι,να κλαίω , να αγαπάω μου μαθαίνει να σ'αγκαλιάζω τρυφερά και να κοιτάζω το αύριο,που ίσως είναι αργά.Ίσως να έχεις φύγει και το παράθυρο σου να είναι κλειστό,να μη κοιτάς πια τ'αστέρια πριν κοιμηθείς και τώρα να γελάς και να λες,άντε ρε Χριστίνα , νύσταξα .Και εγώ νύσταξα αλλά γύρισε η φίλη μου βλέπεις, και θέλει να τα πούμε. Θέλει να τις πω τις λεπτομέρειες και δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Λες να θυμώσει μαζί σου; Σε έχει συμπαθήσει μου είπε, αλλά το βλέμμα της είναι απόμακρο . Είναι σαν το δικό σου, δε σε κοιτάει στα μάτια σαν να είναι ένοχο και αυτό το μπλε χάνεται στα χρώματα του δωματίου . Και εσύ, μ' αγκαλιάζεις και το φιλί σου χτυπάει την καρδιά μου ,και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και η Ελπίδα γελάει και με κοροϊδεύει .Γελάω και εγώ ,πως γίνεται τόσο γρήγορα ; Πως γίνεται τόσο απότομα; Πως γίνεται ,την ρωτάω και δεν έχει να μου δώσει απάντηση . Μου λέει θα φύγει και δεν ξέρει πότε θα έρθει ξανά μα εγώ την θέλω δίπλα μου και τώρα κλαίω και φωνάζω και της λέω " Μη " .
Μη με ξεχάσεις.
Καληνύχτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σου μετράει,δε το ξέρεις;