Ζαλίζομαι. Δε μπορώ να ανασάνω και πνίγομαι .Με καίει και η πλάτη μου, αυτός ο ήλιος τι μας έκανε. Η μουσική πάει όλο και πιο γρήγορα και σιγά σιγά οι παλμοί μου φτάνουν το ρυθμό, συναντιούνται και ερωτεύονται. Η μουσική σου και ο έρωτας μου , θα βρεθούν αντιμέτωποι σε κάτι άγνωστο , δυο μάτια θα με κοιτούν και δυο χείλη θα ακουμπούν. Τρέξε. Όσο είναι καιρός φύγε μακριά μου ,σου κάνω κακό. Έχω τρελαθεί και δε ξέρω τι κάνω και τι λέω, ίσως να ναι πρώτη φορά που γράφω δυο κείμενα σχεδόν σε μια μέρα. Μόλις φτερνίστηκα και αμάν πάλι με τρώει η μύτη μου και δεν είσαι εδώ να μου χτυπήσεις το χέρι . Τα γράμματα φεύγουν απ'την σειρά τους και η ζάλη μού αλλοιώνει τα χρώματα ,με ανατριχιάζει και με αηδιάζει συγχρόνως . Η φίλη μου βρίσκεται εδώ και σήμερα δεν έχει μιλήσει καθόλου. Έχει πάρει τη θέση της ,η καλύτερη φίλη της.
Είναι μια κοπέλα τελείως αντίθετη απ'την φίλης της, είναι ξανθιά , έχει ύπουλο βλέμμα και σε κάνει να πονάς . Σε τρομάζει όταν κοιμάσαι και με τον δικό της τρόπο δε σ'αφήνει σε ησυχία . Βρίσκει τρόπο να μπαίνει στο μυαλό σου και χτυπάει τα αδύνατα σημεία σου με τον πιο δυνατό τρόπο . Ξυπνάς! Φωνάζεις και ανάβεις το φως, δεν είναι τίποτα όμως. Το ξανθό κορίτσι με τα μακριά μαλλιά κάθεται απέναντι σου και σε κοιτάει άψυχο . Φωνάζεις και την ρωτάς τι ζητάει από σένα. Κουνιέσαι και προσπαθείς να την διώξεις, νιώθεις δεμένος και αργά πνίγεσαι . Πόσο αντίθετες φίλες. Το όνομα της ;
Μη ρωτήσεις να το μάθεις ποτέ , δε θα στο πει με σιγουριά . Η φωνή της τρέμει και έτσι με κάνει να τρέμω και εγώ ,ζητώντας να μη σε χάσω.
Πώς μπορείς να μιλάς για ταμπέλες , στην δική μας σχέση ; Δεν υπάρχει σχέση . Δεν ξέρω τι υπάρχει , ζω σε έναν κόσμο παράλογο οπού η λογική δεν έχει κατοικία και οι σκέψεις γίνονται σύννεφα και καπνός. Σφίξε με ,κράτησε με αγκαλιά και απογείωσε με .
Πάρε με μαζί σου σε ένα μέρος που σ' αρέσει, σε ένα μέρος με θέα και πολύ αέρα .
Τις νιώθω, τσακώνονται οι δυο φίλες και ο εαυτός μου κοντεύει να σπάσει ,η μια με τραβάει από την μία μεριά και η άλλη από την άλλη. Δε μ'ακούσει καμία. Η Ελπίδα μάλλον θα χάσει και ως συνήθως το άσχημο θα υπερισχύσει. Τα πράγματα θα γίνουν όλο και πιο δύσκολα και έτσι ένα δάκρυ μόλις θα κυλίσει από τα μάτια μου, τα βλέφαρα μου υγρά και το χρώμα των ματιών πράσινο. Δεν θα ρωτήσεις ποτέ το όνομα της.
Δε μ'αφήνει να στο πω η ίδια , δε τολμάω να βγάλω φωνή ,φοβάμαι .
Ερωτεύομαι και προσπαθώ να αφεθώ . Ενθουσιάζομαι . Και ο καιρός αυτός δε το επιτρέπει. Κάποιος μου είπε πως η φυσική υποστηρίζει ότι όταν κάτι κρατιέται για πολύ ,πρέπει να αφήνεται για να μην γίνει έκρηξη, κάπως έτσι,δεν είμαι και ειδική, ούτε σ'αυτό. Εσύ, εσύ μου πες να ζω για τη στιγμή και σου πα δε μου αρκεί .
Έχω δυο παντοτινές φίλες που δε μου επιτρέπουν να ζω μονάχα για την στιγμή .
Κοίτα με στα μάτια και θα δεις να λάμπουν , το χρώμα σου περίεργο ,υπέροχο ,μοναδικό.
Με λατρεύεις ;Πως ; Δεν είμαι εγώ για σένα, δεν πρέπει θα σου πω ,κι ας χάνομαι .
Σε θέλω και άλλο ένα δάκρυ μόλις έκανε το μαξιλάρι να βραχεί λίγο ακόμη.
Και εκείνη γελάει , τα χέρια μου τρέμουν και εκείνη γελάει, τρελαίνομαι.
Μη ρωτήσεις ποτέ το όνομα της , δε θα στο πει με σιγουριά , η Ανασφάλεια φοβάται το φως και δεν λέει ποτέ την αλήθεια .
Πάρε με αγκαλιά και μη μ'αφήσεις. Γέλα σε μου κρυφά και μη το δείξεις.
Δεν θα φύγω ακόμα, μόλις άρχισα .
Καληνύχτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η γνώμη σου μετράει,δε το ξέρεις;