Φωτεινό σκοτάδι

Ξύπνησε το πρωί και όλα της φάνηκαν παράξενα . Κάθε μέρα που περνάει της φαίνεται διαφορετική μα η σημερινή είχε κάτι ιδιαίτερο . Καθώς τα βλέφαρα της άνοιγαν , τα χείλη της είχαν ακόμα αυτή την γεύση απ’ το χθεσινό ρούμι και το σώμα της με δυσκολία μπορούσε να κουνηθεί . Βγήκε έξω και περπάτησε , περπάτησε σε μέρος γνώριμο μα δύσκολα μπορούσε να αντικρίσει κάτι γνωστό . Οι άνθρωποι γύρω της , προχωρούσαν σαν ρομπότ , ίχνος ευγένειας και καλοσύνης , και εκείνη υπνωτισμένη , μέτραγε τα βήματα της μέχρι να φτάσει σε ένα σημείο που κανείς δεν ξέρει πιο θα είναι . Ούτε η ίδια . Έτσι το δρόμο συνεχίζει και πουλιά ακούγονται παντού . Ξαφνικά σιωπή . Ο ήλιος εξαφανίστηκε και το σκοτάδι έρχεται πριν καν το καταλάβεις. Οι δρόμοι αδειάζουν και μένει μόνη της , παρέα με ένα σκύλο . Ο σκύλος την ακολουθεί χωρίς να ξέρει διαδρομή και προορισμό . 1η στάση , μια πλατεία , αγνώστου ταυτότητος , άδεια βρεγμένη με πολλά παγκάκια αλλά καμία ψυχή καθισμένη σ’ αυτά . Έτσι το βλέμμα της κατευθύνεται σε δυο άδεια κουτάκια μπύρας, σε ένα παγκάκι .Προχωράει και κάθεται εκεί . Το μυαλό της κάνει υποθέσεις , φτιάχνει ιστορίες , παραμύθια με πρωταγωνιστές τα δυο κουτάκια μπύρας . Της θύμιζαν πολλά θαρρώ . Προσπάθησε να μην ονειροπολήσει για πολύ ακόμα , διότι δάκρυα θα κυλούσαν στα μάτια της και έτσι ,παρέα με τον σκύλο προχώρησε για άλλους προορισμούς . Ένιωσε να χάνεται σε ένα κόσμο, περίεργο . Δικό της μα και κάποιου άλλου . Ποιος ξέρει ποιος να ναι αυτός . Δε θα μάθει , δε θα ψάξει , δε θα βρει . Είναι τόσο άδικο κάποιες φορές .Το δέρμα της , ίδρωνε σιγά σιγά και η ανάσα της κοβόταν όσο να ναι . Άκουγε φωνές από παντού και τα δέντρα του δρόμου την είχαν περικυκλώσει . Φοβήθηκε . Μια φωνή , διαπέρασε μέσα της. Της έλεγε « Αυτό που ζητάς, δε θα στο δώσει κανένας. Το χεις μέσα σου» και ξαφνικά χάθηκε. Θύμωσε πολύ, δεν κατάλαβε τι εννοούσε .Ποια ήταν αυτή , που της τα έλεγε αυτά . Ότι έψαχνε , το έψαχνε γύρω της . Πλάι της. Πέρα από εκείνη . Στα μάτια των άλλων , στις πράξεις των άλλων . Προσπαθούσε να καταλάβει , αλλά ίσως η μαγεία ήταν πως πότε δε θα άκουγε την ίδια φωνή να της εξηγήσει . Οι ακρογιαλιές της ψυχής της τής έδωσαν δύναμη . Την ξεκούραζαν . Κάποιος άλλος , της έβαλε χρώμα στην ψυχή της . Μα δεν της επέβαλε τι να βάψει , ή πως και που . Έτσι ο δικός της κόσμος , ήταν ομορφότερος απ όλους . Κόκκινες θάλασσες , πορτοκαλί ουρανοί ,και πράσινοι ήλιοι . Της άρεσε ο κόσμος της. Δεν είχε πόρτες , ήταν πάντα ανοιχτές , κλειδαριές, άκρως απαγορευμένες .
Σταμάτησε για ένα λεπτό . Έπρεπε να κουνηθεί . Φοβήθηκε. Βροχή , ακουγόταν και μύριζε βροχή . Ο πορτοκαλής ουρανός της άλλαζε χρώμα, σαν κάτι να το είχε θυμώσει . Άρχισε να τρέχει . Δυστυχώς , το αδύνατο σημείο της. Οι κεραυνοί. Ένιωθε χαμένη μέσα σε ένα ατελείωτο δάσος, χωρίς επιστροφή . Τρόμαζε. Έκλεγε , φώναζε. Μα κανείς , κανείς δεν ήταν κοντά εκεί να την βοηθήσει . Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά . Δεν υπήρχε τρόπος φυγής . Ούτε έξοδος κινδύνου.
Και να πως όλοι πέφτουν στην παγίδα , ψάχνοντας την έξοδο κινδύνου. Ο κίνδυνος ήταν μπροστά της, τον κράταγε αγκαλιά και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που έπρεπε να αντιμετωπίσει το φόβο μόνη .
Ο ήχος της βροχής τη τρόμαζε, το μυαλό της έκανε βόλτα στο παρελθόν. Ή στο μέλλον.
Φωνές άκουγε, κοπέλες έκλαιγαν και τίποτα δεν τις έσωζε . Ένα άδειο δωμάτιο , εκεί. Εκεί το φανταζόταν. Φώναζε « Βοήθεια !» ήθελε να φύγει και ο ήχος του κεραυνού πλησίαζε όλο και περισσότερο , η καρδιά της χτυπούσε δυνατά , ο σφυγμός όλο και πιο ανεβασμένος μα το βλέμμα της, όπου και αν κοίταγε κατέληγε σε τοίχους . Η κοπέλα βρισκόταν στην δική της παράνοια . Έτρεχε με όλη της τη δύναμη μα δεν κατέληγε πουθενά .
Πέρασαν χρόνια, κάθε μέρα το ίδιο σκηνικό με το ίδιο δωμάτιο . Κάνεις δεν την άκουγε, στο κόσμο που είχε φτιάξει ήταν μόνη της. Έψαχνε την ψυχή της; Τον άνθρωπό της; Δεν ξέρει κανείς , δεν έμαθε κανείς. Δεν θα μάθει , ούτε η ίδια. Ακόμα ψάχνει και τρελαίνεται ,ουρλιάζει στον ύπνο της και αναζητεί το κομμάτι που της λείπει .
Δεν είναι χάπια, δεν είναι αντικαταθλιπτικά, δεν είναι υποκατάστατα . Είναι μια ψυχή .
Ένα σώμα. Μια ανάσα πλάι στη δική της , που δε μπόρεσε ποτέ να βρει , ίσος δε βρει ποτέ ή ίσως είχε βρει και έχασε.
Το όνομα της άγνωστο , η μορφή της επίσης . Πως τη λένε , ποια είναι ;
Εσύ .
Καληνύχτα

Αιχμάλωτη σκέψη

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω που πάω, που βρίσκομαι . Τι έχω πάθει σήμερα ; Ίσως φταίνε οι λίγες ώρες ύπνου, ίσος ο πόνος του χεριού μου και ίσως να μη φταίει τίποτα. Απλά εγώ. Κάποιος άλλος θα έλεγε " στις μέρες σου θα είσαι " μα δεν έχει σημασία . Η Χριστίνα δεν μπορεί απλά . Πνίγεται σε ένα κόσμο που δεν τη κρατάει τίποτα και νιώθει πως θα εκραγεί . Θέλει να μείνει μόνη της και γύρισε σπίτι απ' τις 11. Τρομερό ; Κάθεται στο σκοτάδι της, ύστερα από έναν από τους καθιερωμένους καυγάδες με την μαμά της και ακούει μουσική . Γράφει γράφει γράφει , γραφεί στο κενό και σε ανθρώπους άγνωστους, σε ψυχές σιωπηλές και χωρίς φωνή. Δίνει το μυαλό της. Ένα κουνούπι πάνω στο χέρι της και ύστερα στην οθόνη του υπολογιστή της , είναι αυτό που θα της αποσπάσει τη προσοχή μα θα την νευριάσει ακόμη περισσότερο . Ένα απλό ενοχλητικό κουνούπι, το οποίο απλά κάνει τη δουλεία του . Πίνει αίμα . Ύστερα θα πεθάνει κι αυτό μα τουλάχιστον θα είναι ευχαριστημένο γιατί θα έχει κάνει αυτό που του αρμόζει . Πράγματα που δεν είναι για την ηλικία μας, ακούω παιδιά στα ναρκωτικά είτε ελαφρά είτε πιο σκληρά. Αυτά τυχαίνουν θα πεις, το ξέρω. Είναι άσχημο όμως , ζεις τη ζωή σου πρόωρα και αυτό δε σου αξίζει . Κοπέλες που χαρίζουν το κορμί τους σε ανθρώπους ανάξιους για να το σεβαστούν και να μην το δουν απλά ως ένα αντικείμενο πόθου και ηδονής. Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχε την εφηβεία . Την εφηβεία; Που την βλέπεις πια αυτή; Πλέον όλοι απ'τα 13 τους , είναι μεγάλοι . Γονείς ; Γονείς που δεν τους αξίζει να βλέπουν την αυτοκαταστροφή των παιδιών τους μα ούτε κάνουν το κάτι, για να τα αποτρέψουν . Φοβούνται βλέπεις μη τους πάρουν με κακό μάτι και ξαφνικά δε τα ξανά δουν ποτέ . Ώρες ώρες , πλήττω. Δεν με ευχαριστεί τίποτα, και γίνομαι αχάριστη . Είμαι ένα κακομαθημένο κορίτσι από τη Δροσιά, γεννημένη στην Αθήνα , πηγαίνω στο ιδιωτικό και ; Και τι ; Ναι ξέρω, οι στιγμές που ζω κάποιες, πολύ ωραίες . Θέλω να ταξιδέψω και να φύγω μακριά απ'τον κόσμο σας , αλλά αν φύγω και εγώ και η οποιαδήποτε "εγώ " , ποιος θα απομείνει ; Μόνοι σας θα μείνετε, στο στείρο κόσμο που έχετε δημιουργήσει και δεν θα προσπαθήσετε να τον αλλάξετε. Είστε ανίκανοι πλέον. Τα χέρια σας έχουν τρυπήσει και νιώθετε αγκάθι το κάθε σας εμπόδιο , έτσι το χέρι ξανά απομακρύνεται . Δεν προσπαθεί να πονέσει για να δει μετά τη γλύκα του πόνου . Είναι ωραίο στη ζωή μας να υπάρχουν " πρέπει " , έτσι μου είπε η Μαρία η φίλη μου απ΄την Πλάκα , το "πρέπει" είναι ο κρίκος που σε οδηγεί στο " θέλω " σου .Αν δεν υπάρχει "πρέπει", το "θέλω" αιωρείται στο κενό, και σπάνια είναι εφικτό. Η μουσική που ακούω με ταξιδεύει , με πάει σε χρόνια ελευθερίας .Μόλις μου είπε ένας φίλος, πρόσφατα εν ηλικιωμένος και απόφοιτος λυκείου , πως ίσως δεν είναι και τόσο ωραία . Πάλι πλήττεις . Κοιτάς το ταβάνι , καθήμενος σε ένα καναπέ και δεν σου προσφέρει ούτε προσφέρεις απολύτως τίποτα. Θέλω να πετάξω . Θα ήθελα να ήμουν πεταλούδα. Πάντα όμορφη , ελεύθερη και χωρίς πολλά πολλά , χάνεσαι στο άγνωστο . Δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι και αφήνεσαι στην ομορφιά των χρωμάτων , στις μυρωδιές των λουλουδιών μέχρι που το όνειρο τελειώνει .

Θέλω να σε δω. Θα ήθελα να ξέρω πως είναι η μορφή σου, οι αισθήσεις και εσύ . Θα ήθελα να δω τα μάτια σου να με κοιτούν , μια άγνωστη. Μια κοπέλα χαμένη στο δικό της παραλογισμό , που εσένα σε κατευθύνει μαζί της και σε ξεναγεί σε δρόμους που ούτε εκείνη ξέρει . Περνά τις 1000 λεωφόρους και πλέον είναι έτοιμη να ζήσει. Εσύ ; Εσύ είσαι έτοιμος;

Είναι περίεργο , μπαίνουν στη ζωή μας άτομα , που από εκεί που δε το περιμένεις, θα γίνουν σημαντικά για σένα , θα τους νοιάζεσαι και θα τους προσέχεις. Θα τρέμεις κάθε βράδυ , μη τους χάσεις και θα θέλεις να ακούς πάντα την καληνύχτα τους . Μεγάλο πράγμα η καλή νύχτα από ωραία άτομα . Γιατί τελικά υπάρχουν υπέροχα άτομα. Σπάνια θα τα βρεις , ίσως ζεις και στη ψευδαίσθηση του υπέροχου, που σε παρασύρει και σε μαγεύει . Σε τυφλώνει και σε αφήνει άφωνο . Μα όταν τα βρεις , σε παρακαλώ , μη τα αφήσεις .

Το κομμάτι σιγά σιγά, αδυνατεί να βγάλει άλλον ήχο και η μουσική του σιγά σιγά χαμηλώνει.

Ουσίες ; Πολλές και καμία . Την ουσία βρες την μόνος σου .

Κοίτα στο καθρέφτη ή ακόμη καλύτερα, το βράδυ που θα νυχτοπερπατάς κάπου μόνος, κοίτα πίσω. Κάποιος πάντα είναι μαζί σου και είναι το καλύτερο , ίσως και το τρομαχτικότερο εγώ σου .

Καληνύχτα

Ζητείται Ελπίς

Πέταξα το εισιτήριο μου και βγήκα στο φως του σταθμού " Ομόνοια " . Κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να καταλάβω ακριβώς που βρίσκομαι . Έχοντας ξανά πάει , είχα μέσα μου μια ελπίδα μεγαλύτερης ασφάλειας πιστεύοντας κάτι ουσιαστικά ανούσιο . Έστριψα δεξιά του σταθμού μα τελικά κατευθύνθηκα προς τη σωστή πλευρά ,ρωτώντας μια κύρια , Ελληνίδα ή όχι, δεν έχει σημασία .Προσπάθησα να κοιτάξω τις φίλες μου και να καταλάβω αν και εκείνες αντικρίζουν τον ίδιο κόσμο με μένα . Κοίταξα την Ίριδα και έβλεπα στα μάτια της ένα μικρό κενό , σαν ένα χάσιμο και μια παλίρροια να παρασύρουν τα βλέμματα των ανθρώπων γύρω μου .Η coco κοίταγε γύρω σαν να ήθελε να το εξερευνήσει αν και δεν της ήταν άγνωστο αυτό που αντικρίζαμε . Ο κόσμος μας εξαθλιωμένος , ένας κόσμος κατεστραμμένος από ανθρώπους αδιάφορους προς αυτόν που κάθε μέρα, θέλοντας και μη τον εξαθλιώνουν ακόμη περισσότερο . Ντρέπομαι ήθελα να φωνάξω, ντρέπομαι και απογοητεύομαι . Δύο λέξεις, μια γενιά . Καθώς προχωρούσα στην οδό " Σταδίου " έβλεπα τους ανθρώπους να έρχονται πιο κοντά μου , σαν σε ταινία , ο δρόμος να μικραίνει και τα πάντα να αλλοιώνονται και να καταστρέφονται μπροστά σου . Η κατάσταση ανεξέλεγκτη και μια νεκρόπολη να μεγαλώνει στα μάτια σου . Καλώς ήρθες στο κήπο της , οδός " Σταδίου 23" τράπεζα " MARFIN EGNATIA BANK " μαραμένα λουλούδια και ένα καμένο φόντο να κάνουν τη ψυχή σου κενή . Καλώς ήρθες στην εξαθλίωση ! Έτσι αποφασίζεις να προχωρήσεις λίγο , μετά τη στάση στον " κήπο " και να μπεις λιγάκι παραμέσα.Άνθρωποι περνούν δίπλα σου και δεν ξέρεις τι έχουν στο μυαλό τους, κρατώντας την Ίριδα από το χέρι , πας αργά και κάνεις τη βόλτα σου . Βόλτα σε ένα κόσμο , όπως εσύ τον έφτιαξες κι όπως εσύ τον κατάντησες . Θες να φωνάξεις δυνατά μα τα βλέμματα όλων αυτών των ανθρώπων δεν σ'αφήνουν να το κάνεις, σου βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο και σε κάνουν να φοβάσαι και μόνο στην απόσταση από σένα. Μια Ελλάδα χωρίς μέλλον και χωρίς ελπίδες , μια Ελλάδα με ανθρώπους κακούς και δολοφόνους, όχι του 16χρόνου Αλέξανδρου μα του ίδιου τους του εαυτού ! Τα ναρκωτικά να προχωρούν στο δρόμο σαν να ήταν καραμέλες και άνθρωποι σωριασμένοι σε γωνιές ψάχνουν καταφύγιο . Προσπαθούν να απολαύσουν την ηδονή μα παράλληλα και την καταστροφή που κυλάει στο αίμα τους και εκείνη τη στιγμή το περιπολικό θα φωτίσει μα ανήμπορο να κάνει το οτιδήποτε , θα τους παρατήσει εκεί . Ζούμε στη χώρα που ο έρωτας περνάει απ'τα πλήκτρα , απ'την οθόνη και τη κάμερα , σε μια χώρα που το σεξ γίνεται ηλεκτρονικό και που τα καλώδια θα γίνουν ο εραστής σου . Μια χώρα με κανέναν κανόνα, γιατί όταν μπαίνουν κανόνες , διαμαρτύρεσαι μα όταν δεν υπάρχουν κανόνες , φωνάζεις στους δρόμους , καις μαγαζιά και εκδηλώνεις το θυμό σου καταστρέφοντας το μπάχαλο . Έτσι λοιπόν , αυτή η χώρα θέλει να βγάλει καμάρια, από μια παιδεία ανύπαρκτη κι από έναν κόσμο υποτιθέμενα ειρηνικό και φιλόξενο . Μια παιδεία που μαθαίνει στα παιδιά της μόνο ότι την συμφέρει , μια παιδεία χωρίς ενδιαφέρον και χωρίς καμιά απολύτως πίστη.

Αλλά ποιος θα δεχτεί τη δική μου πραγματικότητα, τη πραγματικότητα μιας 16χρόνης που θέλει να ζήσει και φοβάται . Τρέξε. Αυτό θα πω στον εαυτό μου και θα φύγω μακριά απ'όλους σας. Αηδία. Αυτό μου προκαλείται και μόνο στη γνώση της ύπαρξης σας. Κοίτα γύρω. Αυτό αξίζει να ακούσει λοιπόν αυτή η πολύ αγαπημένη χώρα, κοίτα να δεις τον φόβο στοιχειωμένο μες τα σώματα των ανθρώπων . Την απογοήτευση να χτυπά κόκκινο και το τίποτα να κορυφώνεται μπροστά στα γραφεία σας. Ντροπή ! Απογοήτευση! Κατάντια !

Τρομάζω σκεπτόμενη τον εαυτό μου κάθε μέρα που περνάει , και κοιτάω έξω απ το παράθυρο ψάχνοντας να βρω κάτι. Δυστυχώς , το ταξίδι φαντασίας έχει διακοπεί και τώρα η ευκαιρία είναι δική μου .

Υ.Γ . Τη ψυχή μου δε θα δώσω , τα όπλα δε θα παραδώσω.

Καληνύχτα

Ταξίδι φαντασίας

Καλώς ήρθατε, το ταξίδι σας αρχίζει από τώρα! Δεθείται καλά και έτοιμοι προς απογείωση !

Φύγαμε.. Ξεκινήσαμε λοιπόν και εμείς το ταξίδι μας , σε κάποιον κόσμο που δε ξέρουμε, κάποιον κόσμο που αναζητούμε και μανιωδώς ψάχνουμε. Ζητάμε όλοι μας μια καλύτερη ζωή αλλά κανείς μας δεν τολμά να την ζήσει . Φόβος, το κυριότερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων στις μέρες μας. Τρομάζεις με το αύριο , και προσποιείσαι το πόσο πολύ το θες. Ερωτοτροπείς με το παρελθόν σου και το σήμερα είναι το ξεχασμένο σου αύριο . Προσπαθείς να το αφήσεις πίσω αλλά είσαι τόσο σφιχτά δεμένος που τα σχοινιά του δεν σ'αφήνουν . Περιορίζεσαι .

Έτσι λοιπόν, καθισμένος στο κρεβάτι σου ,σκεπτόμενος και χαζεύοντας τον ουρανό αρχίζεις το δικό σου ταξίδι . Τα μάτια σου είναι επιτέλους μπλε και λαμπερά από το φως του ήλιου και το βλέμμα σου δείχνει θάρρος και θέληση . Τα σύννεφα σε προχωρούν σιγά σιγά , πηγαίνοντας σε σε διαφορετικά μέρη, κάποιες φορές ίσος τρακάρεις κιόλας, γι'αυτό πρόσεχε! Νομίζω πως βλέπω κάποιον επιβάτη μαζί σου ,δε τον είδες ; Σε χαιρετάει ! Κάνε το ίδιο, δε δαγκώνει . Στον ουρανό βλέπεις , όλα είναι δυνατά και δεν είναι παράλογο να χαιρετάς τον άλλον . Από κάτω βλέπω θάλασσα , συνάντησες και εσύ την παρέα που τραγουδάει δυνατά; Κοίτα, εδώ δεν έχουμε ντροπές και οι παρέες είναι αληθινές. Πρόσεχε!! Κάτι τεχνητά πράγματα, βλέπω να σε παρασύρουν, θες κι άλλους κόσμους για να φτιαχτείς εσύ , δε σου φτάνει το απέραντο ; Αχαριστία, πρόσφατα έμαθα τι σημαίνει και τελικά αν κοιτάξεις κάτω, όλοι τους την έχουν . Καπνός ! Πρόσεχε, πέρνα τις δυσκολίες και άσε τους φόβους σου να σε επιδοκιμάσουν , πάλι φωτιές θα έχουν εκεί κάτω.Μην ανησυχείς,το κάνουν συχνά και το ξεχνούν μετά. Τι είναι αυτό που ακούγεται μου λες ; Δε σ'αρέσει ; Κάποιος έχει live μα δε μας κάλεσε. Ξέρει πως τον κοιτάμε και τον θαυμάζουμε , ξέρει αν κοιτάξει επάνω πως τον βλέπουμε , και χαμογελάει !

Ίσως πρέπει να διαμαρτυρηθώ στο δήμο, κάτι ψηλά πράγματα με εμποδίζουν να απολαύσω το ταξίδι μου , μέχρι και εδώ πάνω παράπονα!

Σιγά σιγά το γαλάζιο του ουρανού σκουραίνει και το μικρό αυτό φωτάκι έρχεται ξαφνικά μαζί με τους φίλους του τ'αστέρια. Κάθε αστέρι, ένας ακόμη φίλος ! Μη φωνάζεις, δε θα πάθεις τίποτα και στο σκοτάδι . . Το σκοτάδι όμως έχει τη δική του μαγεία . Σε αφήνει εσένα ιχνηλάτη σε ένα ταξίδι δικό σου και της φαντασίας σου . Σε αφήνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου. Η καλύτερη σου . Έτσι μπορείς να ακολουθήσεις όποια πλευρά θες, πάρε μαζί σου ένα αστέρι και πάντα το φωτάκι θα φέγγει το δρόμο σου, άλλες φορές λιγότερο κι άλλες περισσότερο ..

Κι όταν ο ουρανός λοιπόν είναι πια μοβ και ο ήλιος ετοιμάζεται να ξανά βγει , λύσε την ζώνη σου και προσγειώσου με όποιον τρόπο εσύ επιλέξεις.

Ευχαριστούμε που μας επιλέξατε για το ταξίδι σας και

Μη ξεχνάτε, η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει καθώς εσείς κάνετε τα δικά σας σχέδια.

Ζήστε 'την λοιπόν , όπως ακριβώς σας δείχνει ο ουρανός σας.

Καληνύχτα

Μορφή δίχως αφή

"Κουβέρτα" . Ο δικός μου κωδικός . Πίσω απ'όλα κρύβεται ένας κωδικός. Σου φαίνεται περίεργος και αστείος αλλά ποτέ δε θα τον σκεφτόσουν .

Ντροπή!

Ντροπή στο κόσμο που ζούμε και στην εξαθλίωση που φέρνει την κατάσταση στα όρια της.

Είμαι μια δεκαεξάχρονη εξαρτημένη κοπέλα, που θέλει να αποτοξινωθεί από έναν κόσμο φανταστικό και ψεύτικο. Ποιος τόλμησε να με βάλει μέσα σε αυτόν; Τι του έκανα; Γιατί ;

Τα χέρια μου εκπαιδευμένα , πηγαίνουν μόνα τους στη ροή των πλήκτρων και όλο και πιο γρήγορα και ο ήχος γίνεται μόνιμος στ' αυτιά σου μέχρι που όταν είσαι μακριά απ'αυτόν , ζητάς να τον ακούς ξανά και ξανά . Ερωτεύεσαι αυτόν τον ήχο και μπορείς να ασχολήσε μαζί του ώρες για ώρες. Δε σε φοβίζει τίποτα και όλα είναι γνώριμα για σένα. Μέσα σ'αυτό τον υπέροχο ψεύτικο κόσμο που έχεις δημιουργήσει , έχεις και εκεί αρκετά προβλήματα. Αν θα σε διαγράψει ο άλλος από φίλο του , γιατί η φιλία στις μέρες μας με ένα κλικ και έγινε μόδα, Αν θα δηλώσει ότι είναι σε σχέση μαζί σου , αλλιώς όταν θα σε φιλάει ο άλλος και θα σε έχει αγκαλιά θα ναι ένας άγνωστος.Φοβάσαι μήπως η φίλη σου σε βάλει 2η στο τοπ της και όχι 1η. Το μυαλό πλέον κολλημένο εκεί , ψάχνει έξοδο ,επικοινωνεί με νέους ανθρώπους, θεωρώντας ότι γνωρίζονται και αναπτύσσοντας μια σχέση διαφορετική απ'τις άλλες. Πίσω απ'αυτήν την μαγική οθόνη ,τα πάντα είναι εύκολα. Λόγια,λέξεις, όνειρα,έρωτες .Τα πάντα. Είναι ο κόσμος που ο κάθε άνθρωπος θα ήθελε να έχει χωρίς να τον νοιάζει τι θα βγει παραέξω και δείχνοντας κάτι τελείως διαφορετικό απ'αυτό που πραγματικά είναι . Ο άνθρωπος καταλήγει να είναι ένα καταθλιπτικό μίζερο ων , το οποίο φοβάται να βγει στον κόσμο, γιατί έτσι απλά τον έμαθαν , και ζει άστεγος μέσα σε αυτόν τον αρρωστημένο άσχημο κόσμο .

Απ'την εξάρτηση όμως απέχει πολύ η απεξάρτηση , όπως και το ψέμα απ'την αλήθεια όπως και το βλέμμα με την κάμερα. Δηλητηριάζεις τις αισθήσεις σου και πετάς σε ουρανούς χωρίς αέρα ,περιμένοντας πότε θα πέσεις. Παρακαλάς τον εαυτό σου για μια ακόμα φορά , υποκύπτοντας στον πειρασμό αυτό , που καταστρέφει πολλά πράγματα. Παραπατάς σε τόπους άγνωστους που θεωρείς δικούς σου ,με κόσμο άγνωστο και φίλους ψεύτικους. Φρικάρεις στην ανάγκη για φυγή γιατί δεν υπάρχει πουθενά έξοδος κινδύνου αυτή την φορά . Και κανένας να σε βοηθήσει , αυτό κι αν σε τρομάζει . Είσαι μόνος σου , και εκεί κοντά στη τρέλα ελπίζεις να αλλάξει κάτι . Διψάς , γιατί ο στείρος κόσμος σου , σου στέγνωσε το στόμα και αναζητάς κάτι φιλόξενο , μα όχι πραγματικό .

Δυστυχώς όμως , τα πράγματα διαφέρουν .

Είναι πολύ άσχημο να είσαι ερωτευμένος με την μίζερη αυτή ζωή σου , να μη κοιτάς πιο πέρα και να μη συνειδητοποιείς που βρίσκεται τελικά αυτός ο κόσμος. Σε βασανίζει και το μυαλό σου είναι μονίμως σε σκέψεις. Οι πληροφορίες που λαμβάνεις είναι πάρα πολλές μα προπαντός αδιάφορες.

Σ'αρέσει που είναι κάτι άγνωστο , γουστάρεις να μπαίνεις σε αυτό το τριπάκι ,που σε ταξιδεύει . Γίνεσαι παράλογος και απότομος, επηρεάζεσαι και κολλάς . Δεν διαφέρεις και είσαι κοινός . Φοβάσαι πάρα πολύ και τελικά ο φόβος είναι το κυρίαρχο στοιχείο στη ζωή σου και κάθε φίλου σου .

Μάθε να επιλέγεις , χωρίς να δίνεις κωδικούς και χωρίς να ακούς τα πλήκτρα σου .Παρά μόνο την καρδιά σου.

Καληνύχτα