tag:blogger.com,1999:blog-30626506365827573032024-03-06T08:02:21.753+02:00Τα δικα μου, Τα δικα σου, Τα δικα μας.Σκέψεις. Παράνοια. Λέξεις. Εικόνες. Σιωπή.Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comBlogger29125tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-90573767530022463762013-02-01T01:37:00.000+02:002013-02-01T01:37:05.423+02:00Παγωτομηχανή
Χα χα χα χα ! Ας γελάσω πολύ δυνατά θα έλεγα. Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια και τι ; Μήπως χρειάστηκα τον ψυχολόγο μου ; Μήπως δε ξέρω που αλλού να τα πω, τα σκατά και πως αλλιώς θα κάνω τους ανθρώπους να τα καταλάβουν ; Το σκυλί να ροχαλίζει , ο διπλανός να ανακαινίζει το σπίτι του και εγώ να κάνω τον απολογισμό κάποιον υπέροχων χρόνων που θέλοντας και μη ,τα έβαψα με κόκκινο χρώμα. Κόκκινο, Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-10739442668964274442011-09-13T20:39:00.003+03:002011-09-13T21:15:07.517+03:00Το παγωτό με περιμένει στο ψυγείο , η ζωή μου ;Ξέρω ένα σπίτι εκεί κοντά στον Ουρανό εκεί που θα με βρείς εκεί που θα σε βρω...Δεν ξέρω δυστυχώς πως να ξεκινήσω. Φοβάμαι να γράψω,έχω καιρό. Το δωμάτιο φωτεινό και άψυχο. Είμαι περικυκλωμένη από πολλά βιβλία , κατεύθυνσης , όλα μου μιλάνε. Ο καπνός προσπαθεί να τα κρύψει και το μυαλό μου προσπαθεί να φύγει μακριά τους. Τι έχω πάθει; Είναι αρχαία, και ιστορία , είναι λατινικά,λογοτεχνία . Κι Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-33610734072780766212011-07-18T01:43:00.003+03:002011-07-18T02:12:08.877+03:00Αχ και να ζούσαμε στο χθες !Πάνε..4 χρόνια τώρα. Τέσσερα υπέροχα χρόνια ,με λίγα σκαμπανεβάσματα και πολλές υπέροχες στιγμές . Πόσες έχω να θυμάμαι.Ήμασταν μικρές , αθώες και υπέροχες. Ερωτευμένες , καθημερινά ενθουσιασμένες και πολύ ορεξάτες. Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή ! Ήσουν πάντα η φίλη μου με την καλή μουσική παιδεία , ήξερες τα πάντα από μουσική . Ξεκινήσαμε τριάδα αλλά στο δρόμο κάποιος μας εγκατέλειψε. Τρία Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-62545147910915699332011-07-04T00:18:00.002+03:002011-07-04T00:51:04.919+03:00Λίγη ζωή πριν χαθώΖαλίζομαι. Δε μπορώ να ανασάνω και πνίγομαι .Με καίει και η πλάτη μου, αυτός ο ήλιος τι μας έκανε. Η μουσική πάει όλο και πιο γρήγορα και σιγά σιγά οι παλμοί μου φτάνουν το ρυθμό, συναντιούνται και ερωτεύονται. Η μουσική σου και ο έρωτας μου , θα βρεθούν αντιμέτωποι σε κάτι άγνωστο , δυο μάτια θα με κοιτούν και δυο χείλη θα ακουμπούν. Τρέξε. Όσο είναι καιρός φύγε μακριά μου ,σου κάνω κακό. Έχω Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-11019372756819555772011-07-03T04:32:00.002+03:002011-07-03T05:10:38.373+03:00Ανάσα πριν κοιμηθώΠο-πο ρε φίλε,πήγε πέντε παρά. Πότε πρόλαβε ; Κομμάτια και εγώ ,κομμάτια και εσύ. Υπέροχα όμως θα έλεγα, μια ανάμνηση σαν να ήταν χθες ,που λες και εσύ . Πόσα πράγματα μέσα στο μυαλό μου που προτιμώ να τα βγάλω εδώ ; Γιατί; Φοβάμαι να στα πω; Ίσως . Είναι τρελό παρόλα αυτά δεν ξέρω ,ονειρεύομαι και ταξιδεύω. Είδα στο δρόμο μια κοπέλα και είδα στο πρόσωπο της πολλά . Άρρωστα πράγματα, τρομαγμένα, Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-80772103765871667522011-06-20T00:37:00.005+03:002011-06-20T01:16:52.860+03:00In the morning, i'll be dead"Ενα φιξάκι φίλε δεν είναι παρά μια στιγμήκι όμως μπορεί να γίνει μια ολόκληρη ζωή" Είναι βράδυ Κυριακής και μες το σκοτάδι ,μόλις τελείωσε η αγαπημένη μου εκπομπή ,πάλι τα δάχτυλα μου ενεργοποιούνται και οι αισθήσεις κυριεύουν. Είναι θυμός; Είναι οργή; Είναι λύπη ή μήπως αγανάκτηση; Τι είναι ; Ούτε εγώ δε ξέρω,ούτε εσύ φαντάζομαι. Το laptop καίει γιατί ήταν ώρα ανοιχτό αλλά δε με νοιάζει. Έχω Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-66610928186985926352011-05-27T14:43:00.003+03:002011-05-27T14:47:40.116+03:00Εκείνη & ΕκείνοςΠως και έτσι ; Είναι μέρα και εγώ εδώ γράφω, ακούω ένα υπέροχο τραγούδι.Θα έγραφα χθές αλλά να που με πήρε ο ύπνος. Άτιμος και αυτός. Περίεργος καιρός. Μία ήλιος και ζέστη, μία κρύο και βροχή . Ούτε ο ίδιος δε ξέρει τι θέλει να κάνει .Πώς θα ξέρω εγώ ; Κάθομαι και σκέφτομαι και ξανάσκέφτομαι πόσα άτομα κάνουν βόλτα μέσα στη ζωή μας.Άλλα απλώς είναι περαστικά και άλλα μόνιμα .Ποτέ δε ξέρεις. Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-81793338721226194222011-05-08T23:41:00.003+03:002011-05-09T00:05:33.815+03:00ΕκείΤόσο παράξενα συναισθήματα και τόσος πόνος αυτές τις μέρες. Όλοι. Για άλλους λόγους ο καθένας. Ένα πράγμα θα σου πω , ΜΗΝ. Μη το κάνεις αυτό. Πως εγώ το κάνω πάντα; Πως εγώ δένομαι πάντα; Και μετά τι ; Μετά, ένα σκινί και εγω να κρέμομαι από αυτό . Πως τα σκέφτομαι έτσι ; Πόσο ωραίο είναι να υπάρχουν τα συναισθήματα . Και η κάθε μουσική να γεμίζει την καρδιά και την ψυχή σου με ένα παράξενο χρώμαΧριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-10293138954474649972011-02-21T22:30:00.002+02:002011-02-21T22:32:40.677+02:00Παιδική ΧαράΠόπο δίψα. Και πολλά φώτα ρε παιδί μου,νύχτωσε και δε βλέπω. Περπατάω στο δρόμο, τ'αυτοκίνητα δίπλα μου περνούν ,κόρνες ,φωνές και ένας σκύλος δίπλα μου. Κουράζομαι , τι δρόμοι και αυτοί ,μισό πεζοδρόμιο μισός δρόμος. Ήμαρτον. Προχωρώ και σκέφτομαι . Σκέφτομαι τόσα πολλά , τα χείλη μου κολλάνε απ'το lip gloss και οι βλεφαρίδες μου με ενοχλούν , τι mascara και αυτή.Προχωρώ πιο αργά και με Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-30107156552005127522011-02-13T23:46:00.003+02:002011-02-13T23:47:52.930+02:00ΜυστικόΠερίεργο συναίσθημα. Μέρες τώρα κάτι τρυπάει το μυαλό μου και δεν μπορώ να καταλάβω τι. Προσπαθώ να ξεφύγω αλλά αυτό με γυρίζει πάλι πίσω.Δε μ'αφήνει να συγκεντρωθω και με αποσπά . Εισαί εσύ; Στιγμές όμορφες, αληθινές που πραγματικά σου δίνουν ζωή . Αυτό μου έλειψε. Είναι περίεργο να ξέρεις πως υπάρχεις εδώ , μα πάντα να φοβάσαι πως αύριο θα φύγεις. Ναι ξέρω δε χάνεσαι ,ίσως λίγο πολύ ξέρω που Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-16496869619229450062011-01-05T04:56:00.003+02:002011-01-05T05:17:14.149+02:00ΑΠΕΧΕΙΣΏρα 4:18 πμ. Τα χέρια παγωμένα απ'το κρύο και τα μάτια θολά απ'την νύστα .Μουσική ακούγεται σιγά αλλά ο ήχος των πλήκτρων διαπερνάει . Φορώντας κόκκινες πιτζάμες ,ίσως και το μόνο που φαίνεται στο δωμάτιο. Διστάζω να γράψω,σαν να μην έχω τίποτα να πω πλέον και τίποτα να αποδείξω. Λάθη. Πολλά και μεγάλα λάθη. Ίσως και το ένα μετά το άλλο. Λάθη που κοστίζουν γιατί πονάνε, κι όταν πονέσουν Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-4125364512210732272010-12-12T22:57:00.002+02:002010-12-12T23:01:17.386+02:00Σκοτεινή ελπίδα" Μετανιώνω" αυτή νομίζω θα ήταν η λέξη που θα ήθελα πιο πολύ να χρησιμοποιήσω ." Πονάω " ίσως δεύτερη να ήταν αυτή. Ξέρω πως κάθε μέρα είναι αδύνατο να μην κάνουμε λάθη,άλλωστε αν δεν κάναμε, δε θα είχε ενδιαφέρον η ζωή μας. Μόλις τελείωσα το πολύωρο διάβασμα μου,πίνοντας τσάι και προσπαθώντας με ανούσια τραγούδια να ξεφύγω. Δε θα μιλήσω για τον έρωτα. Όχι , εσύ δεν ήσουν έρωτας. Εσύ για μένα Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-8966464639347844492010-11-24T00:23:00.002+02:002010-11-24T00:28:20.394+02:00Ένα λουλούδι στον κήπο σου.Νύχτωσε. Εδώ και ώρα στο κρεβάτι , κάθομαι και σκέφτομαι . Κλαίω και φοβάμαι . Μιλάω με ανθρώπους και όλοι τους με κάποια καλή πρόθεση να βοηθήσουν . Τι όμορφο . Η καρδία μου χτυπά δυνατά και το ρολόι δίπλα στο αυτί μου κάνει έναν ενοχλητικό και αγχωτικό ήχο . Τικ-Τακ.Τικ-Τακ.Προσπαθώ να συγκεντρωθώ σε κάτι αλλά το μυαλό μου διαρκώς αλλού . Δεν είμαι καλά. Τρομάζω,φωνάζω και ζαλίζομαι . Η φωνή Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-68728915367330180182010-10-14T23:57:00.002+03:002010-10-15T00:05:50.769+03:00Το τούνελ των αισθήσεωνΜεγάλη αυτή η ματιά. Κάθε ματιά σου το πρωί , σαν αντίδοτο . Υπέροχη. Καλημέρα λοιπόν :) Πόσο εύκολα κάποια συναισθήματα αλλάζουν απ'την μια στιγμή στην άλλη. Σε βλέπω και η καρδιά μου χτυπάει πολλές φορές περισσότερο απ'το κανονικό , κοκκινίζω και ντρέπομαι . Φοβάμαι να σε κοιτάξω στα μάτια καθαρά ,μήπως και το καταλάβεις. Και μετά; Το ωραίο παιχνίδι με τα μάτια, θα συνεχιστεί ή θα χαθεί σαν Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-11092316975052634032010-09-10T02:10:00.003+03:002010-09-10T03:05:46.715+03:00Ζωής ΠαιχνίδιΤο δωμάτιο σκοτεινό και ακατάστατο . Έκανα μια προσπάθεια να το συμμαζέψω αλλά δυνάμεις πολύ λίγες. Το παράθυρο ανοιχτό και η φωτεινή οθόνη μαζί με το πρόσωπο μου καθρεφτίζονται εκεί . Τελικά υπάρχουν κάποιες φορές που οι ανασφάλειες και οι φόβοι μας, γίνονται οι καλύτεροι φίλοι . Είναι δύσκολο να το χωνέψεις μα τελικά κοιμάσαι και ξυπνάς μαζί τους. Κάθε βράδυ που το κινητό μου φώτιζε , τρόμαζα.ΗΧριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-82509646254520067502010-09-03T02:29:00.002+03:002010-09-03T02:30:09.498+03:00Στη μεγάλη πόλη ο ήλιος έχει φύγειΤο ταξίδι μόλις άρχισε. Έτσι είπα στα παιδιά.Ένα ταξίδι υπέροχο .. Τα αστέρια φώτιζαν κάθε βράδυ το σκοτεινό δρόμο προς το σπίτι στο Χόρτο . Το φεγγάρι έκανε την υπέροχη φωτεινή του σκιά στη θάλασσα και σιωπή . Ένα καλοκαίρι με ανατροπές. Άνθρωποι στη ζωή μας πολλοί . Ποιοι μένουν; Ποιοι θα φύγουν ; Κι αν φύγουν, που πάνε; Φοβάμαι . Σας γνώρισα, δε θέλω να χαθούμε. Έκλαψα ,δε δίστασα να το δείξω.Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-29771457654611061992010-07-08T20:45:00.003+03:002010-07-08T21:00:48.608+03:00Όταν ο κύκλος της ζωής σου γίνει τετράγωνοΕίναι Πέμπτη . Νούμερο Πέντε. Πολλά πράγματα στη ζωή μας είναι τόσο άδικα. Κάθομαι , σκέφτομαι , ακούω μουσική και βλέπω τον καπνό να χάνεται στον αέρα. Φεύγει κι αυτός. Σαν τους ανθρώπους απ τη ζωή σου, σαν τα όνειρα σου , σαν τα θέλω σου. Κάποια είναι απαγορευμένα βέβαια, κάποια άλλα όχι . Αναζητάς την αλήθεια σε ψεύτικα πράγματα και ψάχνεις το πραγματικό σε υποκατάστατα. Νομίζεις πως πολεμάςΧριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-16360991594603201092010-06-28T04:18:00.003+03:002010-06-28T04:21:51.074+03:00Φωτεινό σκοτάδιΞύπνησε το πρωί και όλα της φάνηκαν παράξενα . Κάθε μέρα που περνάει της φαίνεται διαφορετική μα η σημερινή είχε κάτι ιδιαίτερο . Καθώς τα βλέφαρα της άνοιγαν , τα χείλη της είχαν ακόμα αυτή την γεύση απ’ το χθεσινό ρούμι και το σώμα της με δυσκολία μπορούσε να κουνηθεί . Βγήκε έξω και περπάτησε , περπάτησε σε μέρος γνώριμο μα δύσκολα μπορούσε να αντικρίσει κάτι γνωστό . Οι άνθρωποι γύρω της , Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-38161258951102841882010-06-22T00:39:00.002+03:002010-06-22T00:46:16.357+03:00Αιχμάλωτη σκέψηΔεν ξέρω. Δεν ξέρω που πάω, που βρίσκομαι . Τι έχω πάθει σήμερα ; Ίσως φταίνε οι λίγες ώρες ύπνου, ίσος ο πόνος του χεριού μου και ίσως να μη φταίει τίποτα. Απλά εγώ. Κάποιος άλλος θα έλεγε " στις μέρες σου θα είσαι " μα δεν έχει σημασία . Η Χριστίνα δεν μπορεί απλά . Πνίγεται σε ένα κόσμο που δεν τη κρατάει τίποτα και νιώθει πως θα εκραγεί . Θέλει να μείνει μόνη της και γύρισε σπίτι απ' τις 11. Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-21251031404388059722010-06-10T21:27:00.001+03:002010-06-10T21:35:25.407+03:00Ζητείται ΕλπίςΠέταξα το εισιτήριο μου και βγήκα στο φως του σταθμού " Ομόνοια " . Κοίταξα γύρω μου προσπαθώντας να καταλάβω ακριβώς που βρίσκομαι . Έχοντας ξανά πάει , είχα μέσα μου μια ελπίδα μεγαλύτερης ασφάλειας πιστεύοντας κάτι ουσιαστικά ανούσιο . Έστριψα δεξιά του σταθμού μα τελικά κατευθύνθηκα προς τη σωστή πλευρά ,ρωτώντας μια κύρια , Ελληνίδα ή όχι, δεν έχει σημασία .Προσπάθησα να κοιτάξω τις φίλες Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-24876610856991171102010-06-06T23:53:00.001+03:002010-06-06T23:55:15.503+03:00Ταξίδι φαντασίαςΚαλώς ήρθατε, το ταξίδι σας αρχίζει από τώρα! Δεθείται καλά και έτοιμοι προς απογείωση ! Φύγαμε.. Ξεκινήσαμε λοιπόν και εμείς το ταξίδι μας , σε κάποιον κόσμο που δε ξέρουμε, κάποιον κόσμο που αναζητούμε και μανιωδώς ψάχνουμε. Ζητάμε όλοι μας μια καλύτερη ζωή αλλά κανείς μας δεν τολμά να την ζήσει . Φόβος, το κυριότερο χαρακτηριστικό των ανθρώπων στις μέρες μας. Τρομάζεις με το αύριο , και Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-36728292083440157112010-06-04T01:39:00.003+03:002010-06-04T01:50:45.764+03:00Μορφή δίχως αφή"Κουβέρτα" . Ο δικός μου κωδικός . Πίσω απ'όλα κρύβεται ένας κωδικός. Σου φαίνεται περίεργος και αστείος αλλά ποτέ δε θα τον σκεφτόσουν . Ντροπή! Ντροπή στο κόσμο που ζούμε και στην εξαθλίωση που φέρνει την κατάσταση στα όρια της. Είμαι μια δεκαεξάχρονη εξαρτημένη κοπέλα, που θέλει να αποτοξινωθεί από έναν κόσμο φανταστικό και ψεύτικο. Ποιος τόλμησε να με βάλει μέσα σε αυτόν; Τι του έκανα; Γιατί Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-44233358925529536262010-05-26T03:21:00.003+03:002010-05-26T03:25:33.978+03:00Ο καθρέφτης , εσύ !Ο κόσμος μας! Ναι ο κόσμος έξω απ'το παράθυρο, τον έχεις δει ποτέ; Ζούμε στο 2010 . Γουστάρεις ε ; Όλα πάνε τόσο γρήγορα, γεννιέσαι γρήγορα, ζεις γρήγορα, πεθαίνεις γρήγορα . Η κάθε μέρα περνά χωρίς κανένα απολύτως νόημα . Πας σχολείο , βαριέσαι ,τραγουδάς ,χορεύεις , πίνεις ,καπνίζεις , μεθάς , ερωτεύεσαι και καταλήγεις , που; Στο κρεβάτι "σου","μου" ,"του". Πόσο να είσαι τώρα εσύ ; 14 ή μήπως Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-86716071900129594902010-05-17T20:30:00.003+03:002010-05-17T21:00:06.695+03:00Ερωτικός λαβύρινθοςΕίναι νύχτα, τίποτα δεν ακούγεται παρά μόνο τα πλήκτρα του laptop μου και καμιά γάτα στο κήπο να νιαουρίζει. Ψάχνει το γάτο της. Πόσοι πολλοί γάτοι υπάρχουν στο κήπο δεν λέγεται, αλλά εκείνη θέλει έναν . Έναν που ίσως είναι μακριά της ,ίσως δεν μπορεί να τον δει ή ακόμα και ίσως να μην τον έχει δει ποτέ. Δύσκολος καιρός γι'αγάπες κι έρωτες οι μέρες μας. Πίεση ,stress , δουλείες ,τρεξίματα. Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3062650636582757303.post-3476701861210416552010-05-10T21:36:00.003+03:002010-05-10T23:08:29.476+03:00Ο κόσμος είναι έξω απ'το παράθυροΟι μέρες μας. Δύσκολες μέρες,δύσκολοι καιροί. Για κάποιους. Για όλους; Τι είναι αυτό που σήμερα ζούμε. Κάθε μέρα ,διαφορετικά πράγματα,διαφορετικές συνήθειες ,διαφορετικοί άνθρωποι..Τους κοιτάς στα μάτια. Βλέπεις αγάπη; Βλέπεις μίσος. Τι βλέπεις; Έχεις σκεφτεί ποτέ ,πόσο μαγικό μπορεί να είναι ένα βλέμμα ; Μέσα στα χρώματα τον ματιών , μες στο βάθος αυτό να καταλάβεις και να κατανοήσεις Χριστίναhttp://www.blogger.com/profile/11047468633960491493noreply@blogger.com1