Ο καθρέφτης , εσύ !

Ο κόσμος μας! Ναι ο κόσμος έξω απ'το παράθυρο, τον έχεις δει ποτέ; Ζούμε στο 2010 . Γουστάρεις ε ; Όλα πάνε τόσο γρήγορα, γεννιέσαι γρήγορα, ζεις γρήγορα, πεθαίνεις γρήγορα . Η κάθε μέρα περνά χωρίς κανένα απολύτως νόημα . Πας σχολείο , βαριέσαι ,τραγουδάς ,χορεύεις , πίνεις ,καπνίζεις , μεθάς , ερωτεύεσαι και καταλήγεις , που; Στο κρεβάτι "σου","μου" ,"του". Πόσο να είσαι τώρα εσύ ; 14 ή μήπως είσαι 24 και δε το λες. Ντύνεσαι σαν να σε 24 μα στο μυαλό και στη καρδιά είσαι 14. Νιώθεις περήφανη για τη συμπεριφορά σου και "δεν σε νοιάζει" τι θα πουν οι άλλοι για σένα. Κατά βάθος όμως σε πονάει . Κάθεσαι το βράδυ μόνη σου και το σκέφτεσαι και λες τι κάνω λάθος, γιατί ο τάδε με έβρισε , γιατί ο άλλος με σχολίασε..Τσιμπάς! Γουστάρεις να ζεις σ'αυτό το tripακι που οι άλλοι σε βάλανε να ζεις. Είναι ο κόσμος, ο κόσμος που μεγάλωσες και συνήθισες σ αυτόν. Ο κακός άνθρωπος ,που λέγαμε, σε θέλει εδώ , δίπλα του διότι εσύ χωρίς καμία υποψία θα υποκύψεις .Θα θέλεις να νιώθεις την ηδονή και την απόλαυση όλου σου του σώματος και τη στιγμή που το αίσθημα σου, αν μπορείς αυτό να το αποκαλείς αίσθημα, κορυφώνεται ,θα ανοίγει το φως. Ποιος; Ο κακός. Ο άνθρωπος που θέλει να σε βλέπει με τη μπουκιά στο στόμα μα να στη παίρνει και να τη τρώει εκείνος, ο άνθρωπος που θα σε δει στο δρόμο τελειωμένο και θα σε παρατήσει εκεί ,ο άνθρωπος που θα σε κοιτάξει στα μάτια άλλα τελικά θα κοιτάει το τοίχο πίσω σου , επειδή είναι βαμμένος. χα!

Ποιος είναι ; Ρωτάς; Τολμάς και ρωτάς ;Κοιτάχτηκες ποτέ σου στο καθρέφτη ; Και τη αντίκρισες , Μια γκόμενα με τα μάτια της υγρά απ'το κλάμα που δε θέλει ούτε τον εαυτό της να κοιτάξει στα μάτια. Και μου μιλάς για κακούς ανθρώπους;

Νιώθεις ώριμη και ολοκληρωμένη συναισθηματικά για να μπορέσεις να δοκιμάσεις τη γλύκα που έχει ο έρωτας. Το σκέφτεσαι μια ,το σκέφτεσαι δυο αλλά καταλήγεις σε αδιέξοδο . Κρίμα , τι ειρωνεία . Και τώρα θα το συζητήσεις με τον ώριμο φίλο σου, ετών 15 ,να δείτε που θα φτάσετε. Έχω ακούσει να μου λένε πως το καλό πράγμα αργεί να γίνει, έχω ακούσει πως πρέπει στη ζωή μου να έχω υπομονή και πως όλα θα συμβούν μόνα τους. Έχω ακούσει να μου λένε, Χριστίνα ξύπναααα ρε , ζήσε τη ζωή σου μέχρι τη τελευταία της στιγμή. Η ζωή σου , κούκλα, δε θα φύγει . Μη τη κάνεις να φύγει τουλάχιστον , τη κρατάς στα χέρια σου και με ένα " Ναι μωρό μου σε θέλω" ή με ένα " Τον αγαπάω-τον θέλω στο κρεβάτι" την πετάς στον κάδο απορριμάτων . Δε σκέφτεσαι , φοβάσαι και φοβάσαι πολύ. Νομίζεις θα ξυπνήσεις και δε θα τον έχεις πια δικό σου. Χάνεις την ασφάλεια σου, βουτάς στις σκέψεις σου και πνίγεσαι στον εγκεφαλικό σου ωκεανό , γεμίζοντας τον εαυτό σου με τύψεις και αμφιβολίες. Και εκεί ,παίρνεις τη λάθος απόφαση. Θεωρείς πως δε θα μετανιώσεις , πως είναι η ζωή σου και πως αυτό που θα ζήσεις εκείνη τη στιγμή θα είναι το δικό σου ναρκωτικό , χωρίς περιττές ουσίες ,μα παρά μόνο την παρουσία του ανθρώπου που θέλεις, μέσα σου.

Δοκιμάζεις την τύχη σου χωρίς να ξέρεις τους όρους του παιχνιδιού , χωρίς εμπιστοσύνη και χωρίς την κατάλληλη σκέψη γι'αυτό το θέμα. Είσαι μικρή. Έχεις ακούσει να στο λένε , να βουίζουν τα αυτιά σου και να σου γίνεται έμμονη ιδέα. Όχι κοριτσάκι μου, δεν είσαι γαμάτη . Στα δικά μου μάτια να νιώθεις την υποτίμηση και την εξαθλίωση όταν θα με κοιτάς. Γιατί και εγώ είμαι σαν και σένα.

Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρείς ,το sex σου στα 15 κυριλέ και ξαφνικά την επόμενη μέρα, ανέβηκες και ένα σκαλί. Που; Στην ωριμότητα σου; Στην εξαθλίωση και στη ντροπή σου ή στη Πουτανιά σου ; Είναι ντροπή σου να θεωρείς ντροπή την άγνωστη για σένα έννοια του sex και να θες να τη μάθεις απ'τα 15. Είναι ντροπή σου να θεωρείς κυριλέ τη δική σου ανούσια κίνηση , γιατί ναι εντάξει έγινε και ;Και τώρα τι; Καλοπερνάτε στο κρεβάτι ; Με ποιόν απ'όλους ; Άλλα τι σε νοιάζει τώρα εσένα, εσύ θα πιπιλίσεις την ίδια πιπίλα με όλες και όλους, "Στην Ελλάδα του 10' ζούμε, όλα πάνε γρήγορα και είμαστε στη μόδα".

Σιγά κοπελιά , πρόσεχε μην αργήσεις όμως και σε παρεξηγήσουν οι Έλληνες.

Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η στεγνή σου πραγματικότητα και η ψεύτικη ζωή σου, γιατί περί ψεύτικης πρόκειται. Αν σε πω τσουλί , θα θιχτείς . Αν σε πω παρθένα κι άμαθη, πάλι θα θιχτείς . Αν σε πω ηλίθια ,θα με πεις κακιά και αν δε σε πω τίποτα, θα σου φανώ σκληρή.Συγνώμη αν σου κούνησα την ήρεμη λογική σου σκέψη απ την θέση που βρισκόταν , αλλά ξέρω πως ακόμη μέσα σου τώρα ντροπιάζεσαι και βράζεις .

Καληνύχτα

Ερωτικός λαβύρινθος

Είναι νύχτα, τίποτα δεν ακούγεται παρά μόνο τα πλήκτρα του laptop μου και καμιά γάτα στο κήπο να νιαουρίζει. Ψάχνει το γάτο της. Πόσοι πολλοί γάτοι υπάρχουν στο κήπο δεν λέγεται, αλλά εκείνη θέλει έναν . Έναν που ίσως είναι μακριά της ,ίσως δεν μπορεί να τον δει ή ακόμα και ίσως να μην τον έχει δει ποτέ.

Δύσκολος καιρός γι'αγάπες κι έρωτες οι μέρες μας. Πίεση ,stress , δουλείες ,τρεξίματα. Ψάχνεις κάτι να ξεφύγεις.Κι αν δεν ψάχνεις, κάποια στιγμή θα το βρεις . Πολλές φορές κάθομαι και σκέφτομαι και λέω κάνω τίποτα λάθος. Προσπαθώ να κατηγορήσω τον εαυτό μου για πράγματα που δεν έχω σχέση και εμπλοκή.

Δύσκολο δεν είναι να ζεις μες την παράνοια ; Μέσα σε ένα ψεύτικο κόσμο, δημιουργημένο από σένα για σένα, με το κύριο στοιχείο της αλήθειας σου να είναι το ψέμα. Ειρωνεία Ε;

Θα έλεγα μου λείπεις, θα έλεγα σε νιώθω κι ας μην είσαι εδώ ,ναι σε "νιώθω παντού" . ;)

Ακούω τη φωνή σου, βλέπω την όψη σου,προσπαθώ να σ'ακουμπήσω μα δε μπορώ. Τρελαίνομαι.

Μαγεία είναι να μπορείς να μιλάς με τον άλλον χωρίς χείλια, να μπορείς να ακούς τον άλλον χωρίς αυτιά μα και να καταλαβαίνεις τον άλλον μόνο με αυτά τα δύο χρωματιστά μικρά σημεία του προσώπου σου, με τα οποία κατακτάς τον κόσμο ολόκληρο.

Νιώθω μόνη μου. Θα ξυπνήσω το πρωί και δε θα σε βρω εκεί που ήσουν χθες . Φοβάμαι. Κι αν σε χάσω , είναι νωρίς ! Λέξεις χιλιάδες, εικόνες όχι αρκετές ,αισθήσεις αμέτρητες. Αισθήσεις που δεν θες κανένας να μάθει και με ένα σου βλέμμα η Μαρία ξέρει. Αισθήσεις που το χαμόγελο μου στη δική σου καλημέρα ή καληνύχτα ,γίνεται τεράστιο. Αισθήσεις , που οι σφυγμοί σου είναι πάνω από 200 και όχι δεν φταίει το τσιγάρο. Όμορφα πράγματα,όνειρα μόνιμα και πονηρά. Όνειρα ασταθή κι ευχάριστα .

Και τώρα,σε λίγη ώρα που κάποιος μια πόλη θα ομορφαίνει και κάποιο χαμόγελο θ'ανθίζει , το δικό μου όνειρο θα ζωντανεύει σ'ένα κόσμο ,Μακάρι Θεέ μου να μπορούσα να στον δώσω και εγώ μαζί με σένα πρωταγωνιστούμε ,παρόλο που είμαστε και σεναριογράφοι του ονείρου. Γιατί η ζωή αυτό είναι . Ζω τώρα τη ζωή μου, σ'ένα όνειρο .

Κι έτσι, ούτε μια μέρα μετά, τα μάτια σου είδα ,τον κόσμο μου. Γιατί όπως σου έχω πει mon monde est tes yeux . Καθόμουν εκεί, με την μπύρα στο χέρι και ναι κοιτώντας το πάτωμα και όχι τα μάτια σου και ήθελα να σου φωνάξω τόσο δυνατά ΌΧΙ δε συμφωνώ με τίποτα, ΌΧΙ δε θέλω να ακούσω τίποτα, ΝΑΙ θέλω να το ζήσω μαζί σου. Δύσκολο; Είμαι τρελή; Non, je ne suis pas folle mais je suis heureuse! Όταν μου είπες, " άντε ετοιμάσου , δεν αντέχω άλλο το msn ,θέλω να σε δω" εκεί ξανά το χαμόγελο και μια ελπίδα για κάποιες ωραίες ώρες μαζί σου,πέρασαν απ 'το μυαλό μου. Ανυπομονούσα και εγώ . Ξαφνικά ,έτσι όπως τα βλέφαρα μου έκλεισαν, τα χέρια σου χάιδευαν τα δικά μου. Ύστερα γύρω από το λαιμό μου και ξαφνικά , ένα ρίγος και αυτό το ηλίθιο ενοχλητικό χτύπημα της καρδιάς έφτασε τα ύψη .Τα χείλη σου ακουμπούσαν τα δικά μου και το μυαλό μου έκανε κύκλους. Δεν ,Δεν ΔΕΝ μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο παρά το πόσο σίγουρη νιώθω μέσα στην αγκαλιά σου αλλά και το πόσο μικρή μπορεί να φαίνεται η δική μου Αίσθηση .

Ακολουθώ λοιπόν το ένστικτο μου και προσπαθώ να αντιμετωπίσω το κάθε τι μαζί με σένα. Γιατί κάπου άκουσα και διάβασα και είδα πως κάποιος φέρνει όμορφα raps γι'αυτούς που είναι ερωτευμένοι και μετά κατάλαβα πως ίσως μεταξύ μας να υπάρχει επικοινωνία . Και τώρα λοιπόν ,που νιώθω χαρούμενη και περιμένω πως και πως να σε δω, ακούω ένα τραγούδι ή βλέπω ένα βίντεο , ξεχνιέμαι . Δεν παραπονιέμαι . Δυστυχώς όμως, κάποιος από εκεί, από τους φίλους τους καλούς , με φωνάζει να του διηγηθώ το ανούσιο βραδινό μου κείμενο .

Δε μπορώ να του χαλάσω χατήρι κι έτσι σ'αφήνω. Να προσέχεις, και αν θες να φύγεις απ'τη ζωή μου, άσε μου τουλάχιστον τ'όνειρο .

Καληνύχτα

Ο κόσμος είναι έξω απ'το παράθυρο

Οι μέρες μας. Δύσκολες μέρες,δύσκολοι καιροί. Για κάποιους. Για όλους; Τι είναι αυτό που σήμερα ζούμε. Κάθε μέρα ,διαφορετικά πράγματα,διαφορετικές συνήθειες ,διαφορετικοί άνθρωποι..
Τους κοιτάς στα μάτια. Βλέπεις αγάπη; Βλέπεις μίσος. Τι βλέπεις; Έχεις σκεφτεί ποτέ ,πόσο μαγικό μπορεί να είναι ένα βλέμμα ; Μέσα στα χρώματα τον ματιών , μες στο βάθος αυτό να καταλάβεις και να κατανοήσεις συναισθήματα ,λέξεις και πράξεις. Δύσκολα όμως θα το βρεις αυτό. Γιατί ζούμε στο 2010. Των περισσοτέρων τα μάτια είναι ή κόκκινα, ή σε κοιτούν και κοιτούν την ίδια στιγμή το πάτωμα ή απλά προσπαθούν να μη συγκρουστούν με το δικό σου ,υπέροχο βλέμμα. Γιατί γίνεται αυτό; Νιώθουν ντροπή; Μήπως νιώθουν ενοχή; Ή μήπως νιώθουν αγάπη που απλά δεν μπορούν στις μέρες μας να αποδείξουν με κάποιο τρόπο.
Όχι. Για μένα δε νιώθουν τίποτα. Ο άνθρωπος είναι σκληρός και κακός. Μέσα του υπάρχει μια δυνατή αγάπη ,που ύστερα λόγω της πληγής που του δημιουργείται ,γίνεται ενοχή και ύστερα γίνεται κενό. Ένα τεράστιο κενό μέσα σε ένα κόσμο μόνο κακία.Σ'ένα κόσμο που κανείς δε θα σωθεί. Μόνο ο κάκιστος. Αυτός που το συμφέρον του κοιτάει και τη πάρτη του μόνο. Δυσκολεύομαι να το εκφράσω καθαρά,διότι ..Δεν ξέρω δυστυχώς ή ευτυχώς που ανήκω.Είμαι παιδί ακόμα. Μα κοιτάω γύρω μου και το μέσα μου πονάει. Νιώθω πως τελικά έξοδος κινδύνου δεν υπάρχει..Και ούτε θα υπάρξει. Προχωράω στο δρόμο και βλέπω συνθήματα στους τοίχους. Γιατί; Από αγάπη; Από Ενοχή; Από μίσος; Από τι; Ποιος θα απαντήσει στο χαζό και ανούσιο ερώτημα μου; Δυο λέξεις ,ίσως και όμοιες. Μια αγάπη και μια ενοχή. Γιατί όταν η αγάπη έρθει ,κάπου στο δρόμο της σίγουρα θα συναντήσει και την ενοχή. Είναι ανθρώπινο.
Μα όταν υπάρχει ενοχή ,η αγάπη κρύβεται μέσα της. Κρίμα όμως, έχω καιρό να ακούσω αυτές τις δυο λέξεις. Το μόνο που μπορώ να δω στα μάτια του κόσμου είναι μίσος, συμφέρον, ανάγκη για φυγή και ένα τεράστιο κενό. Ένα κενό που δε ξέρει κανείς που θα σε οδηγήσει . Αγχωμένοι άνθρωποι,τρέχουν από δω και από κει. Παιδιά σκοτώνουν ανθρώπους ,ας υποθέσουμε ,άθελα τους. Διαδηλώσεις κάθε μέρα στους δρόμους , για ένα κόσμο που είναι το χάος. Για μία χώρα που όλοι ο,τι θέλουν κάνουν και κανείς δε κοιτάει ποιος βρίσκεται δίπλα του. Άνθρωποι που προχωρούν στο δρόμο ,θέλοντας να δουν ποιος θα τους κάνει το κακό και σε ποιόν θα το ανταποδώσουν .
Απαγορεύσεις που στην ουσία δεν υπάρχουν . Λόγια που ποτέ δεν έχουν γραφεί. Από αγάπη; Ή από ενοχή;
Μπορώ να σ'αγαπάω και να μην έχω νιώσει πιο ένοχη.
Μπορώ να σε ενοχοποιώ γιατί απλά σε αγαπάω.
Δε φοβάμαι. Όχι μαμά. Δε φοβάμαι .
Κοιτάω έξω και βλέπω ένα κατεστραμμένο κόσμο. Τι να φοβηθώ;
Ναρκωτικά; Θανάτους; Ή κυρίως τους ανθρώπους; Για πες μου εσύ, τι είναι αυτό που θες να φοβηθώ.
Δυστυχώς για σένα, άνοιξα τα μάτια μου νωρίς. Κατάλαβα τι θα πει κόσμος και τι θα πει , άνθρωπος.
Τώρα μη γυρίσεις ,κοιτώντας με στα μάτια να μου πεις , "Σ'αγαπάω. " Γιατί θα σου πω. "Νιώθω ένοχη γι'αυτό. "
Καληνύχτα.

Τρακάροντας με τον εαυτό σου.

Νιώθω μόνη μου. Άδειο το σπίτι και εγώ εδώ κοιτώντας το ταβάνι. Περιμένοντας έναν ήχο ή μια φωνή . Περιμένοντας την οθόνη του κινητού μου να φωτίσει και ο ήχος να διαπεράσει τα αυτιά μου, το βλέμμα μου να στραφεί εκεί. Ακουμπισμένο στο κρεβάτι . Προσπαθώ να διαβάσω αγγλικά μα το μυαλό μου στραμμένο εκεί. Το βλέμμα μου κολλημένο στον τοίχο ή στο ταβάνι. Τι κάνω ; Τι προσπαθώ να αποδείξω στον εαυτό μου; Χαίρομαι που τουλάχιστον μπορώ να το καταλάβω. Μπορώ και να το αποδεχτώ ; Να πείσω τον εαυτό μου πως είναι όντως έτσι ; Μια μελωδία ηχογραφημένη και φτιαγμένη για να την ακούσω εγώ. Μια φωνή και ένας ήχος μονό για να αισθανθώ την καρδιά μου να σπάει σε κομμάτια και τα μάτια μου να κλείνουν αργά. Αποκοιμήθηκα .. Έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα τη δύναμη και την έλξη που υπάρχει με μια αγκαλιά . Φοβήθηκα . Ένιωσα το κενό . Το αδιέξοδο . Σε κοίταξα στα μάτια μα δεν ήξερα πως να στο πω. Να στο πω; Να σε πλησιάσω και να ακουμπήσω τα στεγνά , διψασμένα χείλη μου πάνω στα δικά σου . Τώρα που ακούμπησα το τέρμα και έφτασα στο βυθό της μοναξιάς μπορώ να σου πω πως δε περνάω και καλά. Τρομάζω σκεπτόμενη πως το κινητό μου δε θα ξανά χτυπήσει και το βλέμμα μου δε θα μπορέσει να σε αντικρίσει ξανά. Ξανά εδώ σε ένα τόπο με παράξενους ,καταθλιπτικούς , μίζερους ανθρώπους ,ψάχνοντας και εξερευνώντας τόπους διαφορετικούς απ'αυτούς που καθημερινά ζούμε. Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά και αύριο βράδυ θα'ναι αργά. Είχε δίκιο τελικά , έτσι γίνεται . Τα σώματα ενώνονται και η ψυχή διαπερνά το μυαλό . Το αίσθημα αυτό κορυφώνεται και λέει Θεέ μου μακάρι να έμεναν όλα έτσι . Διαφέρουμε όμως. Εσύ λες Θεέ μου ας έμενα για πάντα από πάνω σου, ενώ εγώ λέω "ας έμενα μέσα στην αγκαλιά σου." Μη μ'αφήσεις μόνη μου. Μη μ'αφήσεις να πετάξω ,χωρίς φτερά και χωρίς αέρα. Μη μ'αφήσεις να μπω στο σύννεφο σου όταν θα έχει ήλιο. Σε παρακαλώ. Παύω πλέον να αισθάνομαι μόνη μου και ένα πουλάκι στο μπαλκόνι κάθεται . Το κοιτάω μα φεύγει. Σε κοιτάω μα φεύγεις. Ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι γιατί σαν έρθει το φως το σκηνικό αλλάζει και ο χτύπος της καρδιάς δυναμώνει , το άγχος έρχεται και τα μωρά κλαίνε. Σταμάτα. Άφησε το χρόνο να σου αλλάξει τη ζωή σου και μη μου δίνεις θάρρος . Κοιμήσου. Κλείσε τα μάτια σου και ονειρέψου. Φώναξε. Βγάλε το πιο δυνατό ήχο που μπορείς ,δίνοντας στη παράλογη λογική σου αισθήματα. Κλάψε. Νιώσε τόσο έντονα ,μίσησε τον εαυτό σου και αγάπα αυτόν που είναι δίπλα σου. Χόρεψε. Άσε την παράνοια να σε φέρει στην άνοια .
Τίποτα δε πονάει περισσότερο . Ο γρίφος μιας ζωής και η ελπίδα της στιγμής. Προλαβαίνεις. Θα σωθείς. ;)