Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Εκείνη & Εκείνος


Πως και έτσι ; Είναι μέρα και εγώ εδώ γράφω, ακούω ένα υπέροχο τραγούδι.Θα έγραφα χθές αλλά να που με πήρε ο ύπνος. Άτιμος και αυτός. Περίεργος καιρός. Μία ήλιος και ζέστη, μία κρύο και βροχή . Ούτε ο ίδιος δε ξέρει τι θέλει να κάνει .Πώς θα ξέρω εγώ ; Κάθομαι και σκέφτομαι και ξανάσκέφτομαι πόσα άτομα κάνουν βόλτα μέσα στη ζωή μας.Άλλα απλώς είναι περαστικά και άλλα μόνιμα .Ποτέ δε ξέρεις. Υπάρχουν όμως κάποια που σίγουρα είναι μόνιμα. Εκείνη & εκείνος. Φανταστικά πρόσωπα. Υπέροχα.
Εκείνη, άνθρωπος ήρεμος και ώρες ώρες απόλυτα εκνευριστικός . Περίεργος χαρακτήρας και ειρωνικός.
Σε φοβίζει. Ίσως ποτέ να μη μάθεις ποια θα είναι η επόμενη φράση που έχει στο νου της να πει ,και ίσως άλλη τελικά να λέει
Σε φροντίζει. Σ' αγαπάει όσο τίποτα στο κόσμο και δίνεται. Το έχεις καταλάβει ποτέ ; Έχεις καταλάβει πόσο σημαντική είναι στη ζωή σου και πως σίγουρα δε θα μπορούσες να την αφήσεις μόνη της. Όταν της φωνάζεις, όταν της φωνάζω , όταν σηκώνομαι να φύγω, όχι δε το χω σκεφτεί . Είναι αυτή που για τον καθένα μας είναι κάτι διαφορετικό . Ίσως είναι και η καλύτερη φίλη μας. Πότε δε ξέρεις. Δε κουνιέται , τρώει παγωτό και δε ξέρει ποιο να διαλέξει . Σου λέει " όποιο θέλεις εσύ "
και έτσι ύστερα θα σου φωνάξει επειδή δε της άρεσε αυτό που της έφερες. Θα την ενοχλήσει που δεν θα φας την τελευταία σου μπουκιά και θα αρχίσει να μουρμουράει και σίγουρα θα την ενοχλεί που μια φορά δε της έχεις πει πως την αγαπάς !
Αυτή ,είναι ο έρωτας . Γιατί αυτή προκάλεσε τον έρωτα.
Και έτσι ήρθε εκείνος στη ζωή της ..
Εκείνος, καλός άνθρωπος και εκείνος. Απρόβλεπτος, δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει . Μπορεί να σε τρομάξει,να σε πάρει αγκαλιά , να σε σφίξει και να γίνει ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Η πιο σημαντική αγκαλιά του κόσμου.
Είναι ο άνθρωπος που μόνιμα έχει την ατάκα στο στόμα" μέχρι να γίνεις 18 ..." αλλά γι αυτό τον αγαπάμε .
Μπορεί πολλά να τα κάνουμε πριν τα 18 , μπορεί να δοκιμάζουμε , μπορεί , μπορεί ,μπορεί και εκείνος το ξέρει πριν καν το μάθουμε και το κάνουμε εμείς. Το βλέμμα μου. Ίδιο με το δικό του. Έτσι μπορώ να του μιλήσω.
---
Και έτσι φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι.. πως θα τους αφήσω αυτούς τους ανθρώπους ή μήπως.. πως θα με αφήσουν αυτοί.
Είναι εκείνη που δε σε βγάζει ποτέ απ' το μυαλό της και άμα δε το σηκώσεις την πρώτη φορά θα σε πάρει άλλες 20 και είναι εκείνος που γι' αυτόν θα είσαι πάντα το "κοριτσάκι του "

Είδες τελικά υπάρχουν άνθρωποι λίγοι σαν κι αυτούς . Είναι λίγοι οι άνθρωποι που κι αν έχεις φύγει ένα χιλιόμετρο μακριά τους ακόμα θα σε κοιτάζουν να δουν αν είσαι καλά.
Και μπορώ να πω πως χαίρομαι γιατί είμαι τυχερή . Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι μες τη ζωή μου.
Εκείνη και εκείνος. Ίσως είναι κι''άλλοι . Σίγουρα είναι κι άλλοι και το ξέρουν .
Το διαβάζεις και γελάς, το διαβάζεις και βαριέσαι , το διαβάζεις και κάτι κάνεις, εγώ όμως το γράφω και χορεύω .
Για Εκείνη & Εκείνον.
και για πρώτη φορά...
Καλημέρα

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Εκεί


Τόσο παράξενα συναισθήματα και τόσος πόνος αυτές τις μέρες. Όλοι. Για άλλους λόγους ο καθένας.
Ένα πράγμα θα σου πω , ΜΗΝ. Μη το κάνεις αυτό. Πως εγώ το κάνω πάντα; Πως εγώ δένομαι πάντα; Και μετά τι ; Μετά, ένα σκινί και εγω να κρέμομαι από αυτό . Πως τα σκέφτομαι έτσι ; Πόσο ωραίο είναι να υπάρχουν τα συναισθήματα . Και η κάθε μουσική να γεμίζει την καρδιά και την ψυχή σου με ένα παράξενο χρώμα. Και τα δάκρυα στα μάτια σου να είναι από χαρά. Δε θέλω να σε χάσω. Στο λέω αλήθεια, το ξέρεις; Μ'ακούς; Με βλέπεις; Μ'αγαπάς;
Και εγώ κάπως έτσι,περπατάω σε έναν άγνωστο δρόμο, αλλά με γνωστό προορισμό χωρίς να ξέρω τι θα συμβεί. Κι αυτά που βλέπω στο δρόμο να με τρομοκρατούν και να μου παίρνουν το μυαλό.Το βράδυ τα όνειρα μου να γίνονται εφιάλτες και δρόμοι καίγονται και άνθρωποι πεθαίνουν και τόσοι άλλοι στο δρόμο και στις πλατείες φτιάχνονται με τα δικά σας ναρκωτικά , αυτά που εσείς τους δίνεται . Ως που ένας απ'όλους αυτούς, ερωτεύεται. Φοβάται να το δεχτεί, ο εαυτός του δεν είναι συνηθισμένος σε κάτι τέτοιο , είναι μια ένεση που γίνεται χωρίς βελόνα και ένα τέλειο τσούξιμο στο αίμα σου και η καρδιά να χτυπά δυνατά. Ανατριχιάζεις. Με κοιτάς δειλά δε μπορείς να το πιστέψεις! Φωνάζεις και χτυπιέσαι. Και εγώ; Εγώ τι θες να κάνω ; Συνεχίζω το δρόμο μου ακάθεκτη και προχωρώ μέχρι το τέλος, θα μαι εδώ και θα μαι δίπλα σου. Τι ; Δεν έχεις κάποιον δίπλα σου ; Δε στο χουν ξανά πει αυτό ;Τι σε τρομάζει ,πες μου . ΜΊΛΑ , ΜΊΛΑ και φώναξε ! Με απεχθάνεσαι; Γιατί; Επειδή σ'αγαπώ και δεν είμαι όσο ανεγκέφαλη είσαι και εσύ;Τι νόημα έχει. Εγώ θα ζήσω και εσύ παίζεται. Κοίτα γύρω σου για λίγο , οι περισσότεροι σαν και σένα είναι, δε ξέρουν αν θα πεθάνουν τώρα, αύριο ή σε χρόνια.
Όλοι φοβούνται και κοιτούν με μισό μάτι, έτσι τους κατάντησες. Πάρε με αγκαλιά. Εσύ, εσύ που τρέμω στην ιδέα μη σε χάσω, εσύ που με κοιτάς και ..ένιωσες ποτέ έτσι; Πες μου αλήθεια. Πονάω, δε ξέρω που, δε καταλαβαίνω. Φωνές και βουητά στο μυαλό μου και εγώ τρελαίνομαι .Πλάκα έχει, εκεί που πάω έχει πολλά χρώματα και ταξιδεύω μόνη μου. Έχει γαλάζιους ουρανούς και πολύχρωμα μπαλόνια . Ανθρώπους χαρούμενους που εδώ δε βλέπω και μικρά παιδιά που παίζουν και γελούν . Εσύ; Που είσαι; Σ'ένα κόσμο , γεμάτο μαύρες ζωές, όλοι τρέχουν και κανείς δε σταματά, όλοι φωνάζουν για να δείξουν ποιός είναι ο ανώτερος και την καρδία τους την έχουν μόνο για να προλάβουν να κάνουν όλα αυτά. Δεν αισθάνονται και δεν ξέρουν πως είναι να αισθάνονται. Το όμορφο ,δεν το έχουν δει ούτε στο όνειρο τους. Και εκείνη τη στιγμή, μόλις ξύπνησα. Είδα εσένα. Εσένα να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά και να μου χαμογελάς. Υπέροχο.
Δίχως λογική και σκέψη , μια παράνοια είναι η ζωή μας .Μη κλαις , δεν κάνει. Στον κόσμο των αναίσθητων δε κάνει.
Θα σε παρεξηγήσουν. Ζωγράφισε το,ίσως τότε τους αρέσει.
Το φως άναψε, τα μάτια μου ανοιγόκλεισαν και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.
Έφτασα στο προορισμό μου και δεν είσαι εκεί. Θα γυρίσεις όμως , και η αγκαλιά σου θα ναι πιο σφιχτή . Σ'αγαπάω.
Καληνύχτα