Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Εκεί


Τόσο παράξενα συναισθήματα και τόσος πόνος αυτές τις μέρες. Όλοι. Για άλλους λόγους ο καθένας.
Ένα πράγμα θα σου πω , ΜΗΝ. Μη το κάνεις αυτό. Πως εγώ το κάνω πάντα; Πως εγώ δένομαι πάντα; Και μετά τι ; Μετά, ένα σκινί και εγω να κρέμομαι από αυτό . Πως τα σκέφτομαι έτσι ; Πόσο ωραίο είναι να υπάρχουν τα συναισθήματα . Και η κάθε μουσική να γεμίζει την καρδιά και την ψυχή σου με ένα παράξενο χρώμα. Και τα δάκρυα στα μάτια σου να είναι από χαρά. Δε θέλω να σε χάσω. Στο λέω αλήθεια, το ξέρεις; Μ'ακούς; Με βλέπεις; Μ'αγαπάς;
Και εγώ κάπως έτσι,περπατάω σε έναν άγνωστο δρόμο, αλλά με γνωστό προορισμό χωρίς να ξέρω τι θα συμβεί. Κι αυτά που βλέπω στο δρόμο να με τρομοκρατούν και να μου παίρνουν το μυαλό.Το βράδυ τα όνειρα μου να γίνονται εφιάλτες και δρόμοι καίγονται και άνθρωποι πεθαίνουν και τόσοι άλλοι στο δρόμο και στις πλατείες φτιάχνονται με τα δικά σας ναρκωτικά , αυτά που εσείς τους δίνεται . Ως που ένας απ'όλους αυτούς, ερωτεύεται. Φοβάται να το δεχτεί, ο εαυτός του δεν είναι συνηθισμένος σε κάτι τέτοιο , είναι μια ένεση που γίνεται χωρίς βελόνα και ένα τέλειο τσούξιμο στο αίμα σου και η καρδιά να χτυπά δυνατά. Ανατριχιάζεις. Με κοιτάς δειλά δε μπορείς να το πιστέψεις! Φωνάζεις και χτυπιέσαι. Και εγώ; Εγώ τι θες να κάνω ; Συνεχίζω το δρόμο μου ακάθεκτη και προχωρώ μέχρι το τέλος, θα μαι εδώ και θα μαι δίπλα σου. Τι ; Δεν έχεις κάποιον δίπλα σου ; Δε στο χουν ξανά πει αυτό ;Τι σε τρομάζει ,πες μου . ΜΊΛΑ , ΜΊΛΑ και φώναξε ! Με απεχθάνεσαι; Γιατί; Επειδή σ'αγαπώ και δεν είμαι όσο ανεγκέφαλη είσαι και εσύ;Τι νόημα έχει. Εγώ θα ζήσω και εσύ παίζεται. Κοίτα γύρω σου για λίγο , οι περισσότεροι σαν και σένα είναι, δε ξέρουν αν θα πεθάνουν τώρα, αύριο ή σε χρόνια.
Όλοι φοβούνται και κοιτούν με μισό μάτι, έτσι τους κατάντησες. Πάρε με αγκαλιά. Εσύ, εσύ που τρέμω στην ιδέα μη σε χάσω, εσύ που με κοιτάς και ..ένιωσες ποτέ έτσι; Πες μου αλήθεια. Πονάω, δε ξέρω που, δε καταλαβαίνω. Φωνές και βουητά στο μυαλό μου και εγώ τρελαίνομαι .Πλάκα έχει, εκεί που πάω έχει πολλά χρώματα και ταξιδεύω μόνη μου. Έχει γαλάζιους ουρανούς και πολύχρωμα μπαλόνια . Ανθρώπους χαρούμενους που εδώ δε βλέπω και μικρά παιδιά που παίζουν και γελούν . Εσύ; Που είσαι; Σ'ένα κόσμο , γεμάτο μαύρες ζωές, όλοι τρέχουν και κανείς δε σταματά, όλοι φωνάζουν για να δείξουν ποιός είναι ο ανώτερος και την καρδία τους την έχουν μόνο για να προλάβουν να κάνουν όλα αυτά. Δεν αισθάνονται και δεν ξέρουν πως είναι να αισθάνονται. Το όμορφο ,δεν το έχουν δει ούτε στο όνειρο τους. Και εκείνη τη στιγμή, μόλις ξύπνησα. Είδα εσένα. Εσένα να μου χαϊδεύεις τα μαλλιά και να μου χαμογελάς. Υπέροχο.
Δίχως λογική και σκέψη , μια παράνοια είναι η ζωή μας .Μη κλαις , δεν κάνει. Στον κόσμο των αναίσθητων δε κάνει.
Θα σε παρεξηγήσουν. Ζωγράφισε το,ίσως τότε τους αρέσει.
Το φως άναψε, τα μάτια μου ανοιγόκλεισαν και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.
Έφτασα στο προορισμό μου και δεν είσαι εκεί. Θα γυρίσεις όμως , και η αγκαλιά σου θα ναι πιο σφιχτή . Σ'αγαπάω.
Καληνύχτα

4 σχόλια:

  1. aaa re Christinaki mu!!!the eksakoloutho na leo poso thea eisai k poso talento eheis!!afto p dvsa tra n ksereis ps tha meinei pada haragmeno st mualo mu!
    Niki (frodistirio)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γλυκουλάκι μου ευχαριστώ πάρα πολύ,μάλλον πρέπει καθημερινά να στο λέω ! Και εσύ είσαι υπέροχη ! xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η γνώμη σου μετράει,δε το ξέρεις;