Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Παιδική Χαρά



Πόπο δίψα. Και πολλά φώτα ρε παιδί μου,νύχτωσε και δε βλέπω. Περπατάω στο δρόμο, τ'αυτοκίνητα δίπλα μου περνούν ,κόρνες ,φωνές και ένας σκύλος δίπλα μου.
Κουράζομαι , τι δρόμοι και αυτοί ,μισό πεζοδρόμιο μισός δρόμος. Ήμαρτον.
Προχωρώ και σκέφτομαι . Σκέφτομαι τόσα πολλά , τα χείλη μου κολλάνε απ'το lip gloss και οι βλεφαρίδες μου με ενοχλούν , τι mascara και αυτή.
Προχωρώ πιο αργά και με διαφορετικό βηματισμό . Αλλάζω σκέψεις. Κοιτάω δεξιά , ο δρόμος.Ο γκρεμός.Ο θάνατος. Κοιτάω αριστερά ,η παιδική χαρά . Άδεια.Που είναι τα παιδιά; Αναρωτιέμαι! Φωνές δεν υπάρχουν και μόνο ουρλιαχτά γεμίζουν το μυαλό μου και κάνουν το κεφάλι μου να θέλει να σπάσει .Μια κούνια ,πάει μπρος πίσω ,κανείς .Ο αέρας.
Κάνει κρύο,θα χιονίσει μάλλον. Έτσι μου παν. Που είναι τα παιδιά; Μια φωτισμένη παιδική χαρά δίχως χαρά και δίχως γέλιο . Άδεια,μόνη και έρημη. Σε φοβίζει. Αυτό θέλει να κάνει , να σε διώξει μακριά της. Μη φύγεις όμως. Στάσου δυνατός και μη φύγεις.Παρακαλώ.
Χρώματα,τόσα χρώματα,υπέροχα χρώματα. Χρώματα που γεμίζουν την ψυχή και την καρδιά ,μια χαρά που δεν θα την βρεις αλλού. Μουσική δυνατή , το δωμάτιο γεμίζει ήχους , φαντασία και παιδιά ! Πολλά παιδιά .. χαμήλωσε. Δυνάμωσε ! Τι κάνεις ; Που πας ; Φεύγεις ;
Δεν έχει έξοδο από εκεί ; Και εγώ ,εγώ τι θα κάνω;
Χειροκρότημα δυνατό ! Τρομάζω , φωνάζω ,κλαίω ,δακρύζω,πεθαίνω ,σε θέλω , μη φεύγεις.
Πόσο άσχημο και πόσο υπέροχο συναίσθημα συγχρόνως. Η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, χαμογελάς ,σκέφτεσαι και ονειρεύεσαι . Δίχως ελπίδα, και έτσι το κόκκινο γίνεται μαύρο .
Και έτσι το δυνατό χαμηλώνει. Γρήγορο ,όλα πιο γρήγορα , ανάσες πολλές , τα δάχτυλα κ κουνιούνται πιο γρήγορα και κοιτάς το ταβάνι . Τι σκέφτεσαι ,τι γίνεται; Έλα εδώ.
Πόσο ωραίο μπορεί να είναι να ερωτεύεσαι μια σχέση ; Μια σχέση δυο ανθρώπων .
Να ερωτεύεσαι την καλημέρα και την καληνύχτα του , το σ'αγαπώ και το σε μισώ , το δε θα φύγω και το μη μου ξανά μιλάς . Διψάω.
Αλλάζω βλέμμα , δρόμος ,γκρεμός , θάνατος.
Η παιδική χαρά ; Δυο κούνιες ,μπρος πίσω... Κανείς.
Είμαι εδώ , δε με βλέπεις, πάντα θα είμαι . Δε θα μιλήσω , δε θα σ'αγγίξω , δε θα σ'αφήσω .
Που πας; Μη φεύγεις .
Τα πάντα διπλά , ζάλη ,μεγάλη ζάλη , τόσα χρώματα μαζί , χιλιάδες χρώματα . Τρελαίνομαι ! Γελάω κλαίω , υπέροχα ! Με βλέπεις ; Πιάσε με ,πέφτω . Ερωτεύομαι , αφήνομαι και δίνομαι .
Ζωγραφίζω , και χαμογελάω .
Και τελικά; Μια παιδική χαρά γεμάτη χρώμα , ζωή και παιδιά που δεν μπορούσα να δω. Σου φωνάζω , μ'ακούς ;
Αυτή η σχέση δε μ'αφήνει να ξεφύγω,μα δε θέλω να ξεφύγω. Δε θα καταλάβεις, δε θα νιώσεις ,δε θα ζήσεις , σε φοβάμαι .
Κίτρινο , περίεργο , μουντό αδιάφορο .Δε ξέρω.
Γελάω , χαμογελάω, και μη με βλέπεις, βουρκώνω , μη με κοιτάς !
Άσε με !
Παιδική χαρά η ζωή μας ! Παιδική χαρά η ψυχή μας , χρωματιστός ουρανός το μυαλό και η καρδιά μας !
Ζησ'το . Άφησε με να ελπίζω ,άφησε με να ζήσω κοντά σου , άφησε με να νιώθω όπως νιώθω τώρα. Υπέροχα..
Καληνύχτα

1 σχόλιο:

  1. Είναι απίστευτο πως μέσα από ένα κείμενο παρουσίασες όλη τη ζωή!!! Η αισιοδοξία, η ματαιοδοξία, η λύπη, η αποκρουστικότητα, η αποξένωση και το ξαναντάμωμα με τη χαρα... Όλα αυτά μαζί και το καθένα χωριστά μας κάνει να προχωράμε και να νιώθουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Η γνώμη σου μετράει,δε το ξέρεις;