Τρακάροντας με τον εαυτό σου.

Νιώθω μόνη μου. Άδειο το σπίτι και εγώ εδώ κοιτώντας το ταβάνι. Περιμένοντας έναν ήχο ή μια φωνή . Περιμένοντας την οθόνη του κινητού μου να φωτίσει και ο ήχος να διαπεράσει τα αυτιά μου, το βλέμμα μου να στραφεί εκεί. Ακουμπισμένο στο κρεβάτι . Προσπαθώ να διαβάσω αγγλικά μα το μυαλό μου στραμμένο εκεί. Το βλέμμα μου κολλημένο στον τοίχο ή στο ταβάνι. Τι κάνω ; Τι προσπαθώ να αποδείξω στον εαυτό μου; Χαίρομαι που τουλάχιστον μπορώ να το καταλάβω. Μπορώ και να το αποδεχτώ ; Να πείσω τον εαυτό μου πως είναι όντως έτσι ; Μια μελωδία ηχογραφημένη και φτιαγμένη για να την ακούσω εγώ. Μια φωνή και ένας ήχος μονό για να αισθανθώ την καρδιά μου να σπάει σε κομμάτια και τα μάτια μου να κλείνουν αργά. Αποκοιμήθηκα .. Έκλεισα τα μάτια μου και σκέφτηκα τη δύναμη και την έλξη που υπάρχει με μια αγκαλιά . Φοβήθηκα . Ένιωσα το κενό . Το αδιέξοδο . Σε κοίταξα στα μάτια μα δεν ήξερα πως να στο πω. Να στο πω; Να σε πλησιάσω και να ακουμπήσω τα στεγνά , διψασμένα χείλη μου πάνω στα δικά σου . Τώρα που ακούμπησα το τέρμα και έφτασα στο βυθό της μοναξιάς μπορώ να σου πω πως δε περνάω και καλά. Τρομάζω σκεπτόμενη πως το κινητό μου δε θα ξανά χτυπήσει και το βλέμμα μου δε θα μπορέσει να σε αντικρίσει ξανά. Ξανά εδώ σε ένα τόπο με παράξενους ,καταθλιπτικούς , μίζερους ανθρώπους ,ψάχνοντας και εξερευνώντας τόπους διαφορετικούς απ'αυτούς που καθημερινά ζούμε. Κάποιος είπε πως ο έρωτας για μια στιγμή κρατά και αύριο βράδυ θα'ναι αργά. Είχε δίκιο τελικά , έτσι γίνεται . Τα σώματα ενώνονται και η ψυχή διαπερνά το μυαλό . Το αίσθημα αυτό κορυφώνεται και λέει Θεέ μου μακάρι να έμεναν όλα έτσι . Διαφέρουμε όμως. Εσύ λες Θεέ μου ας έμενα για πάντα από πάνω σου, ενώ εγώ λέω "ας έμενα μέσα στην αγκαλιά σου." Μη μ'αφήσεις μόνη μου. Μη μ'αφήσεις να πετάξω ,χωρίς φτερά και χωρίς αέρα. Μη μ'αφήσεις να μπω στο σύννεφο σου όταν θα έχει ήλιο. Σε παρακαλώ. Παύω πλέον να αισθάνομαι μόνη μου και ένα πουλάκι στο μπαλκόνι κάθεται . Το κοιτάω μα φεύγει. Σε κοιτάω μα φεύγεις. Ξέρεις φοβάμαι το σκοτάδι γιατί σαν έρθει το φως το σκηνικό αλλάζει και ο χτύπος της καρδιάς δυναμώνει , το άγχος έρχεται και τα μωρά κλαίνε. Σταμάτα. Άφησε το χρόνο να σου αλλάξει τη ζωή σου και μη μου δίνεις θάρρος . Κοιμήσου. Κλείσε τα μάτια σου και ονειρέψου. Φώναξε. Βγάλε το πιο δυνατό ήχο που μπορείς ,δίνοντας στη παράλογη λογική σου αισθήματα. Κλάψε. Νιώσε τόσο έντονα ,μίσησε τον εαυτό σου και αγάπα αυτόν που είναι δίπλα σου. Χόρεψε. Άσε την παράνοια να σε φέρει στην άνοια .
Τίποτα δε πονάει περισσότερο . Ο γρίφος μιας ζωής και η ελπίδα της στιγμής. Προλαβαίνεις. Θα σωθείς. ;)