Σκοτεινή ελπίδα

" Μετανιώνω" αυτή νομίζω θα ήταν η λέξη που θα ήθελα πιο πολύ να χρησιμοποιήσω .
" Πονάω " ίσως δεύτερη να ήταν αυτή.
Ξέρω πως κάθε μέρα είναι αδύνατο να μην κάνουμε λάθη,άλλωστε αν δεν κάναμε, δε θα είχε ενδιαφέρον η ζωή μας. Μόλις τελείωσα το πολύωρο διάβασμα μου,πίνοντας τσάι και προσπαθώντας με ανούσια τραγούδια να ξεφύγω. Δε θα μιλήσω για τον έρωτα. Όχι , εσύ δεν ήσουν έρωτας. Εσύ για μένα ήσουν κάτι ξεχωριστό που θα δυσκολευόμουν πολύ να βρω λέξεις για να στο περιγράψω. Είμαι μικρή και άμυαλη ναι . Αρχικά δεν ένιωθα απολύτως τίποτα, κάθε μέρα σου μιλούσα και λίγο περισσότερο , λίγο περισσότερο μέχρι που στο τέλος έγινες μια καθημερινή συνήθεια μου, έγινες τρόπος ζωής και ανάγκη.
Ένιωθα πως ήμουν εξαρτημένη απ'τον τρόπο συμπεριφοράς σου και γούσταρα. Γούσταρα πολύ.
Δυστυχώς αυτό όλο με έκανε να συμπεριφερθώ έτσι ανώριμα μάλλον . Θεώρησα κάτι τόσο σημαντικό για μένα , δεδομένο ,πράγμα που δεν ήταν .
Θα έλεγα ήσουν ο καλύτερος φίλος μου. Ο άνθρωπος που δεν βαριόμουν ποτέ , ο άνθρωπος που θα ήθελα τόσο πολύ να γυρίσει .
Κι έτσι μια μέρα σε συνάντησα στο πάρκο, προχωρούσες μπροστά μου και σε φώναξα, χαμογελούσα μέσα μου .
Πήγαμε να φας και ύστερα κάναμε βόλτα, κάτσαμε και έφαγα αρκετό ξύλο απ'όσο θυμάμαι .Ήμουν ευτυχισμένη , δεν ήθελα τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή , ήθελα μόνο να μη τελειώσει αυτή η βραδιά .
Έχεις νιώσει ποτέ έτσι για κάποιον ; ΕΣΎ έχεις νιώσει ποτέ έτσι για κάποιον; Εσύ ή εσύ ;
Διαβάζεις γράμματα, πολλά γράμματα σε μια αλλόκοτη σειρά ,που εκφράζουν έναν άνθρωπο , μη γνώριμο σε σενα δυστυχώς ή ευτυχώς .
Ήρθε το καλοκαίρι , και έτσι μετά απ'την απόλυτα ευτυχισμένη βραδιά , το φως έσβησε..
Φοβήθηκα να παραδεχθώ στον εαυτό μου πως μπορούσε να συμβεί αυτό.
Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, σ'αγάπησα τόσο γρήγορα, σε ήθελα τόσο γρήγορα,σε ήθελα δίπλα μου.
Ερωτευόμουν μια σχέση και όχι έναν άνθρωπο. Γινόταν έμμονη ιδέα , αυτή η σχέση .
Δεν με πείραζε, ίσα ίσα με ευχαριστούσε διότι αν ερωτευόμουν τον άνθρωπο, θα είχαμε πρόβλημα.
Και έτσι φτάσαμε εδώ, σε μια σχέση που δεν υπάρχει . Έκανα λάθη,που δεν κατάλαβα. Πρόδωσα εγώ η ίδια μια φιλία που δεν ήθελα με τίποτα να χάσω.
Όχι δε θα κλάψω λέω κάθε φορά στον εαυτό μου,θα μείνω δυνατή. Δυστυχώς δε το κάνω.
"Θέλω να πετάξω . Θα ήθελα να ήμουν πεταλούδα. Πάντα όμορφη , ελεύθερη και χωρίς πολλά πολλά , χάνεσαι στο άγνωστο . Δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι και αφήνεσαι στην ομορφιά των χρωμάτων , στις μυρωδιές των λουλουδιών μέχρι που το όνειρο τελειώνει ." Έτσι είχα γράψει κάποτε, και έτσι το όνειρο τελείωσε για μένα.

"Μετανιώνω"
Για κάθε πράξη που έκανα λάθος, κάνοντας με να σε χάσω και να μην έχω κουράγιο και δύναμη να σε φέρω πίσω .
" Πονάω "
Κάθε φορά που τα μάτια μου κοκκινίζουν και δεν μπορώ να σε πάρω τηλέφωνο γιατί πια το κενό μεγάλωσε και δε ξέρω αν μπορώ να περάσω στην απέναντι όχθη του ποταμού.
Καθηλωμένη στην οθόνη του υπολογιστή και ακούγοντας τα πλήκτρα του, μια μελωδία προσπαθώ να φτιάξω , αδυνατώ.
Το κορίτσι που πατούσε το κρεβάτι της ,θα παραμείνει εκεί .
Καληνύχτα