ΑΠΕΧΕΙΣ

Ώρα 4:18 πμ. Τα χέρια παγωμένα απ'το κρύο και τα μάτια θολά απ'την νύστα .Μουσική ακούγεται σιγά αλλά ο ήχος των πλήκτρων διαπερνάει . Φορώντας κόκκινες πιτζάμες ,ίσως και το μόνο που φαίνεται στο δωμάτιο. Διστάζω να γράψω,σαν να μην έχω τίποτα να πω πλέον και τίποτα να αποδείξω. Λάθη. Πολλά και μεγάλα λάθη. Ίσως και το ένα μετά το άλλο. Λάθη που κοστίζουν γιατί πονάνε, κι όταν πονέσουν καταλαβαίνεις την αξία τους.Τα χέρια μου αν και κρύα τρέχουν πατώντας τα πλήκτρα και πηγαίνοντας με τον ρυθμό του ακορντεόν που ακούγεται πίσω. Ζαλίζομαι.
Κρυώνω και το κεφάλι μου γυρίζει όλο και πιο πολύ . Οι σκέψεις τόσες πολλές , τόσο δυνατές.
Περνάνε χίλιες δυο ανατριχιαστικά ερεθιστικές σκέψεις απ'το μυαλό μου ,μου προκαλούν κλάμα, θυμό,απορία , αηδία.Τέλος.
Το μυαλό μου έχει στερέψει από σκέψεις, δε μπορώ να γράψω. Να πω για τι; Για σένα ; Για μένα ; Για μας;
Με τρώει το χέρι μου ,μόλις το έξυσα. Αύριο φεύγω. Περίμενα πως και πως αυτή τη μέρα, πετούσα απ 'την χαρά μου πως θα τους δω όλους και όλα τόσο χαρούμενα μέχρι να αρχίσουν να περνούν οι μέρες και τα πράγματα να αλλάζουν .
Μια κοπέλα σε ένα μπαρ με μια φίλη. Τα λένε . 1ο ποτό ..2ο ποτό. Σφηνάκι . Το κεφάλι γυρνάει αργά , τα λόγια λιγοστεύουν και οι λέξεις σιγά σιγά και σταθερά βγαίνουν απ'το στόμα πιο περιορισμένες. 3ο ποτό . Τα βλέμματα πέφτουν πάνω σου και σε κοιτούν , σε αναγκάζουν να πιστέψεις ότι δεν είσαι καλά ενώ εσύ ζεις σε ένα δικό σου κόσμο, στο δικό σου όνειρο που με χρήμα και οινόπνευμα προσπαθείς ώρα να φτιάξεις.Σε "ξενερώνουν".Νιώθεις τα πόδια σου στο πάτωμα ακουμπισμένα και το πάτωμα φεύγει , γλιστράς και πέφτεις. Προσπαθείς να κρατηθείς ,να επιβιώσεις. Φοβάσαι . Η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα και τα μάτια σου ανοιγοκλείνουν τρομαγμένα. Κοιτάς τη φίλη σου και προσπαθείς να της πεις τι νιώθεις αλλά δεν έχεις λόγια, πνίγεσαι. Ο χρόνος περνάει γρήγορα αλλά συγχρόνως και τόσο αργά. Κοιτάς τα πράγματα με άλλο μάτι και ενώ όλοι είναι θυμωμένοι πλέον μαζί σου γιατί τα κάνεις λίγο πουτάνα , συγνώμη για την έκφραση θα έλεγα, 4ο ποτό στο τραπέζι μπροστά σου να σε περιμένει να ακουμπήσεις τα χείλη σου πάνω στο μικρό μαύρο καλαμάκι.Το τσούξιμο κυλάει στο αίμα σου και η καρδιά σου παίρνει άλλον ρυθμό .Η ταχύτητα μειώνεται και η αναπνοή σου πλέον δεν έχει τίποτα άλλο παρά μυρωδιά αλκοόλ . Γελάς και χορεύεις με έναν δικό σου τρόπο, νιώθεις υπέροχη . Είσαι υπέροχη . Η μουσική εισέρχεται στο σώμα σου και η κάθε άκρη του κορμιού σου κουνιέται διαφορετικά . Το 4ο ποτό τελειώνει αργά. Προσεκτικά ,λέγοντας " να μην μεθύσω κιόλας" .
Αρχίζεις τραγουδάς και λες με πόνο " μα δεν θα δακρύσω πια για σένα" κοιτάς το πάτωμα και ένα δάκρυ μόλις ξέφυγε απ'τα πανέμορφα μάτια σου. "Μη ρωτάς για μένα" Φωνάζεις και νιώθεις το κενό να σε ακούει . Το κενό , ο πιο πιστός σου φίλος και ακροατής. Ζηλεύεις και φοβάσαι . Η φίλη σου σιωπά . Δεν ξέρει τι να κάνει . Προσπαθεί να σου συμπαρασταθεί αλλά τα όρια και οι αντοχές της πλέον αρχίζουν και εξαντλούνται .
Φεύγει. Κάποιος να με πάει σπίτι ρε παιδιάα ! Σου απαγορεύουν να γυρίσεις μόνη σου στη κατάσταση που βρίσκεσαι , το αρνείσαι , και δε δέχεσαι ότι μπορούν να σε κατηγορήσουν για κάτι . Σε γυρνάνε σπίτι με το ζόρι και πας στον καθρέφτη. Βλέπεις το κενό , όχι εσένα. Μάτια βουρκωμένα και σώμα εξαντλημένο .Τέλος.
Το τραγούδι τελείωσε και τα λόγια λιγόστεψαν . Αυτή η κοπέλα πρέπει να καταλάβει τα λάθη της. Αυτή η κοπέλα δεν είσαι εσύ ; Το αρνείσαι ; Σου θυμίζει μια φίλη σου μήπως ;
Που ; Που είναι το μυαλό σου ; Απογοητεύομαι .
Γοητεύτηκα αρκετά από σένα και από όλο σου το "εγώ" που πλέον η απογοήτευση μου είναι μεγαλύτερη . Πονάει ,θα το χεις νιώσει φαντάζομαι .
Το τραίνο δε θα σταματήσει ποτέ να έρχεται . Το θέμα είναι να σταματήσεις ΕΣΥ να μπαίνεις πάντα στα ίδια βαγόνια.
Καληνύχτα