Πάνε..4 χρόνια τώρα. Τέσσερα υπέροχα χρόνια ,με λίγα σκαμπανεβάσματα και πολλές υπέροχες στιγμές . Πόσες έχω να θυμάμαι.
Ήμασταν μικρές , αθώες και υπέροχες. Ερωτευμένες , καθημερινά ενθουσιασμένες και πολύ ορεξάτες. Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή ! Ήσουν πάντα η φίλη μου με την καλή μουσική παιδεία , ήξερες τα πάντα από μουσική . Ξεκινήσαμε τριάδα αλλά στο δρόμο κάποιος μας εγκατέλειψε. Τρία αρχικά γράμματα ,έγιναν δύο και έτσι απ'την μια μέρα στην άλλη , το πιο ωραίο ταξίδι φιλίας ξεκίνησε . Μια δοκιμασία που περνάμε όλο και περισσότερο, που θα είναι πάντα στο πλευρό μας και θα μας κρατάει συντροφιά .
Είναι μια φιλία μαγική , που δεν ξέρεις αν ποτέ ξανά θα την βρεις.
Εγώ, ένα κορίτσι περίεργο με πολλά ερωτηματικά και εσύ η απάντηση μου .
Πόσο σ'αγαπάω .
Δε θα ξεχάσω ποτέ ,την μέρα στην Αγία παρασκευή , που σε συνάντησα στον δρόμο,η πρώτη γνωριμία μας . Και μετά ; Ίσως πάθαινα κάτι και πήγαινα στο νοσοκομείο,μα θα ερχόσουν να με δεις.
Ξέρω πως δε θα φύγεις ποτέ και είσαι πάντα εδώ για μένα.
Έτσι λοιπόν,μετά από τέσσερα υπέροχα χρόνια με χιλιάδες αναμνήσεις, με πολλές ακόμα ανεκπλήρωτες επιθυμίες και με πολλές φιλοδοξίες θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, για τις όσες φορές με έχεις δει να κλαίω, για τις όσες φορές με έχεις ακούσει να κλαίω και για τις όσες φορές με έχεις "φιλοξενήσει" σπίτι σου.
Γιατί εσύ είσαι το ΖΑΚΙ μου ή άμα θέλεις το ΜΑΡΟΥΛΑΚΙ μου .
και δεν σε ξεχνώ ποτέ ! Θα θυμάμαι πάντα το ουρλιαχτό σου καθώς μια αράχνη περπατάει στο σεντόνι σου, θα θυμάμαι πάντα την τούμπα σου στο Σύνταγμα και θα θυμάμαι πάντα το freestyle μας στο μπαλκόνι 9 το πρωί .
Ένα συναίσθημα ευτυχίας, διαπερνάει το κορμί σου και σου δίνει δύναμη. Γιατί αυτό είσαι. Δύναμη . Είσαι ένα αντίδοτο ,κάθε λίγο και λιγάκι το οποίο ο οργανισμός μου έχει ανάγκη .
Σε χρειάζομαι . Κι ας έχουν μείνει δυο γράμματα στον τοίχο . Σε χρειάζομαι για να φωνάζω το όνομα του James και του Ben όσο πιο δυνατά μπορώ, σε χρειάζομαι για να πίνω κρασί και να τρώω παγωτό όταν ανοίγουν τα ποτιστικά του δήμου Ψυχικού .
Είσαι φίλη μου και δε θα ξεχάσω ποτέ .
Μια φωτογραφία στον τοίχο μου,όλη η ζωή μου και ένα ταξίδι μαγικό , κομμάτι στη ψυχή μου.
Μαρία Κουράτου Ευχαριστώ ολόψυχα για όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα που μου έχεις χαρίσει τα τελευταία 4 χρόνια και ελπίζω όσο περνάει ο καιρός να αυξάνονται .
Και μη ξεχνάς, Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...
Καληνύχτα
πολύ γλυκό! είναι πολύ σημαντικό να έχουμε άτομα δίπλα μας που μας αγαπάνε και μας νοιάζονται, και που θα έκαναν τα πάντα για εμάς, γιατί είναι αδέρφια μας, και η στήριξη τους σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις παραπάνω, με λιγότερες δόσεις φόβου, γιατί ξέρουμε πως σε όποια μας βλακεία θα έχουμε πάντα κάποιον εκεί.εύχομαι να συνεχίσετε να είσαστε έτσι!(:
ΑπάντησηΔιαγραφή